[153] "සංසාරේ අපි" හමුවෙලා අවුරුද්දයි!!

සංසාරේ!
අවුරුද්දක් ගිහිල්ල නෙව.
ලේසි නෑ. දෑන් ලොකු ලමයෙක් මෙයා!
දවස් 365ක් තිස්සෙ ලියුම් 150ක් ලියල කියන්නෙ ජීවිතේ මල් කොටින්ම දවස් 2-3කට සෑරෙයක්වත් "සංසාරේ අපි"ට අලුතෙන් දෙයක් එකතු කරල. ඉතින් පහුගිය අවුරුද්ද සංසාරේ අපි ගෙවුව හැටි ගැන පොඩි පෝස්ට්මෝටමක් කරන්න මට හිතුන.


අර මම 100 වෙනි ලියුම ලියද්දි කිව්ව වගේ මගෙ බ්ලොග් කෙරුවාව පටන් ගත්තෙ 2006 දිහෑවෙ වුනත් බෑරි කඩුවෙන් කොටල කොටල බ්ලොග් එප්ඵා.. වෙලා උන්නු ජීවිතෙ මල්ට අමුත්තෙක් දවසක් කිව්ව සිංහලෙන් බ්ලොග් ලියන ජනතාව ගැන ඔත්තුවක්. ඔය ඔත්තුව ඔස්සෙ ගිහින් දුටුව පලවෙනි සර්ච් රිසල්ට් එකේ තිබ්බ myblog.lk එකට විමසිල්ලක් නෑතුව පෑන්නෙ දෙවරක් නොහිතාම. ඒත් වෑඩේ බ්ලොගර්.කොම් වගෙ ලේසි නෑ. :( . කොටින්ම ලියුමක් ලියනවට වඩා වෙලා යනව ඒකෙ විවිධ සිංහල වලින් ලියවුනු අංගෝපාංග ටික තේරුම් ගන්න. පස්සෙන් පහු ලිපි 10-12ක් දාලත් මෙලෝ මිනිස් සතෙක් බ්ලොගේට නො එන තෑන ජීවිතෙ මල් තීරණේ කලා බ්ලොග් ස්පොටේට පනින්න. ඔන්න ඔහොමයි පහුගිය වසරෙ ජනවාරි 29 වෙනිදා උදේ හිටන් දවස පුරා නටලා නටලා ජීවිතේ මල් බ්ලොග්ස්පොට් එකේ මෙන්න මේ සංසාරේ අපි ව ඉපෑද්දුවේ.


ඉපදුනා වගෙ නෙමෙයි , දෑන් ඉතින් ලස්සනට ඇති දැඩි කරන්නත් එපැයි. ඉස්සෙල්ලාම කලේ මයිබ්ලොග් එකවුන්ට් එකෙ කාත් කවුරුවත්ගෙ ඇහැට ලක් නොවී වේලි වේලි තිබුන ලිපි ටික සංසාරේ අපි වෙත අරගෙන ආව එකයි.  ඊට පස්සෙ නිකම් අපායට හෙණ ගහල වගෙ මූන හදාගෙන හෑමදාම උදේට දිව දික් කරන් බලා උන්නෙ , අනෙ කවුරුවත් අද කමෙන්ට් කරාවි අද කමෙන්ට් කරාවි කියලයි. මේ වෙලාවෙ මතක් කරන්න ඕනෙ, මගෙ බ්ලොග් එකකට ඉස් ඉස්සෙල්ලම කමෙන්ට් දෑම්ම මන්දාකිණිය ලියන කමලිකා අක්කයි , දුකා ලියන දුකා අයියයි.


මේ ජීවිතේ මල් කොච්චර බ්ලොග් කියෙවුවත් බ්ලොග් වලට කමෙන්ට් ලියන්න නම් හරිමම කම්මෑලි කෙල්ලෙක්. අනේ ඉතින් ඒකට නම් මට සමා වෙන්න ඕනෙ. තව නිදහසට කරුණක් තියනව. අනේ ඇත්තටම මම හරිම බිසි කෙල්ලෙක්. (ඔන්න නයෙක් ! ) :)


සංසාරේ අපි ටික ටික කවි වලින් පිරෙන්න ගත්තෙ පෙබරවාරි මාසෙදි. අවුරුදු 10ක් 'ලියන්නෙම නෑ' කියල හිතුවක්කාරෙට හිටිය ජීවිතෙ මල්ගෙ කවි ලියන එක ආපහු ටියුන් වෙන්න ගත්තෙ පහුගිය වසරේ.... පෙබරවාරියෙ ලිව්ව සමහර පෝස්ට් වල අපූරු සංවාද පවා ගොඩ නෑගුනෙ දිලාව මේ බ්ලොග් කෙරුවාවට තදින්ම ඇබ්බැහි කරවමින්. ඔය අතරෙ ජීවිතෙ මල්ගෙ පෝස්ට් එකක් දෙකක් ලක්බිමේ වියුණු සටහන් වල පලවී තිබීමෙන් දිලා බ්ලොග්වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගිහින් උන්නේ.


මාර්තු මාසෙ වෙනකොට ඔන්න එහෙන් මෙහෙන් පොඩි පොඩි විජට්ටු කෑලි දාගන්නත් ජීවිතෙ මල් උත්සුක වුනා සංසාරේ අපි ඈතුලට. අන්තිමේට මේක විජට්ටු ගුහාවක් වගෙ උනාදත් මන්දා.


ජීවිතෙ මල් පොඩි පොඩි දිග කතන්දර ලියන්නත් නෑඹුරු වුනා ඔය අතරේ. ඒ අතරින් වෑඩිම පාඨක මනාපයක් තිබුන කතා ටිකක් තමයි මේ.
 ලැජ්ජාවේ බැරි , මගේ සිංහල කොම්පීතරය සහ අන්තර්ජාලය....
ඉස්කෝලෙන් ආව ඈත්ත කතා දෙකක් !
කුඩයක් අරන් ආවොත් බලාගෙනයි !!! :-)
ආදරය දැනෙන්න ජීවත් වෙන්න
අපේ ඇඟේ තියන් කපන , අපේ මාලු රසටම තලු මැරීම!
අහල තියේද "කඩියා මූඩ් ප්ලෑන් වෙනස්කිරින් මැශින්" ...
ඉන්දියන් මාන්නක්කාර කෙල්ල....


මෑයි මාසෙ වගෙ වෙනකොට ලස්සන ටෙම්පලේටුවක් ගැන සිහින මව මව ඉඳිද්දි , යාලුවෙක් මට ඔත්තුවක් හා හෙල්පින් හෑන්ඩ් එකක් දුන්නා ටෙම්පලේටුවක් දාගන්න, ඔන්න ජූනි මාසෙ වගෙ වෙනකොට සංසාරේ අපිට ලෑබුනා ලස්සනම ලස්සන කස්ටමයිස්ඩ් ටෙම්පලේටුවක්.


 ජීවිතෙ මල් ට ටිකක් පිස්සු නිසා කලින් කලට එක එක ජාතියෙ දේවල් ලියනන් හිතුනා'


කවි තමයි මේ බ්ලොගේ වෑඩිපුරම තියෙන්නේ. ඒ කවි අතුරිනුත් ඈත්තටම බෑලුවම ආදරය ගෑන තමයි වැඩිපුරම ලියල තියෙන්නේ.
ඒත් ඈත්තටම බලනකොට වෑඩිම පාඨක ප්‍රතිචාර නම් තිබිල තියෙන්නෙ කතන්දර වලටයි. ජීවිතේ මල් කලින් කලට ගොඩක් වෙනස් මාතෘකා වලින් කයි කතන්දර ලියල තියනවා. ආදරය ගැන , වැලන්ටයින් දවස ගැන, මිනිස්සුන්ගෙ එක එක මතවාද ගැන, විභාග කෙරුවාව ගැන, ඉස්කෝලෙ ජීවිතෙ කතන්දර ගැන, සිංහල පාවිච්චිය ගැන අරව මේවා යනාදිය :)
අගෝස්තුවෙ මුල කාලෙ ජීවිතෙ මල්ට හැදුනු අලුත්ම පිස්සුව තමයි හිතේ තිබ්බ ලස්සන ලස්සන සින්දු වලට පොඩි පහේ විමසුමක් ලියන එක. ඒකත් තාම කරගෙන නම් යනවා ඉඳහිටලා.


ජීවිතෙ මල් නටන පිස්සු අතරින් නටපු ලොකුම පිස්සු තිබුනත් ඒව එකකවත් බ්ලොගේ නොලියවෙන්නෙ ඈයිදෑයි මටම වෙලාවකට හිතෙනවා.  මට හිතෙනවා හිනා යන කතා ලියන්න මට දස්කමක් නෑ කියලා. එක එක්කෙනා එක එක හෑටියයි නෙව. ඔය සමහර බ්ලොග් නම් ඈත්තටම හෝම් පේජ් එක ලෝඩ් වෙද්දිම හිනා යනවා. කීපයක් තමයි බ්ලොගීගෙ ඩයරිය , බ්ලොග් ගඩොල් වගෙ එවුවා.


ජීවිතෙ මල් ටිකක් රොමෑන්ටික් සහ සංවේදී පෑත්තට බර . කොටින්ම කියනවනම් මූඩ් බර කතා කවි ලියන්නයි ආසා.

ජීවිතෙ මල්ගෙ ලිපියක් පහුගිය සතියක පත්තරෙකත් පල වුනා. ඉතින් ඒත් මේ සංසාරේ අපි හරහා තමයි. ඒ තමයි මේන්න මේ ලිපිය. 


මේ බ්ලොග් එකේ කමෙන්ටුවක් හරහා මට මීට මාස ගානකට ඉහත හමුවුනා උතුම් තාත්තා කෙනෙකු. මට මග පෙන්වන පහන් ආලෝකයක් වගෙ ඉන්න ඒ තාත්තාට මම දොහොත් මුදුන් දී නමස්කාර කරනවා,.

ඔන්න තව සමරියක් !


මේ බ්ලොගේ හරහා මගෙ ජීවිතේ සිද්ද වෙච්චි වෑදගත්ම දේවල් :
1. ජීවත් වෙන්නට ලස්සන හේතුවක් ලැබීම
2. අපි ලියන දේවල් කවුරු හෝ කියවනු දැකීමෙන් ලැබුන ආත්ම තෘප්තිය
3. හදි හදිස්සියේම ජීවිතේට කඩා පාත්වී ජීවිතේම ලස්සන කරන යාලුවො රොත්ත- නම් වසයෙන් ලියන්නෙ නෑ ඕන්. දුකේදි සැපේදි මන් ලඟ ඉන්න ඔයාල හෑමෝම :)
4. කොටින්ම ජීවිතේ මල්ට ආපහු ජීවිතේ ලැබුනා මේ බ්ලොග් එක නිසා. 'ලියන්නෙ නම් නෑ' කියා හිතුවක්කාරකමට හිටි ජීවිතෙ මල් ආපහු දැන් ජීවත් වෙනවා
5. ඇයි මගෙ මල්ලි ? බ්ලොග් එක නොවුනනම් මල්ලි ඉඳීවි තාම පණු නැටුම් නට නට :)


අහ් තව එකක් අමතක වුනා. මේ මගේ බ්ලොගේ කමෙන්ටු හරහා ඔය ආදරබර කතා ලියලා පෙම්වත්තු වෙච්චි ඈයොත් ඉන්නවලු ඔන්න ! :) 


මේ බ්ලොගෙන් යම් වෙලාවක අවැඩක් වුනාද ?
අහ් මට කියන්න අමතක වුනා, මම මේ බ්ලොග් එකට කොච්චර ඇබ්බැහි වුනාද කියනවනම් මට පොඩ්ඩක් විතර මගේගෙනුම් කටයුතු නම් අතපහු වුනා. ඔන්න ඉතින් මේ බ්ලොගේ කියවන නංගිලා මල්ලිලාටයි කියන්නේ, මේ බ්ලොග් කෙරුවාවෙන් වැඩ නම් පාඩු කරගන්නව නෙමෙයි ඕන්. මමත් දැන් හැදිලලුනෙ ඉන්නෙ :)


මම පෞද්ගලිකව වැඩිපුරම ආදරේ කල ලිපි සහ කවි:
නිදා ගන්න දෙනවද ? නැද්ද?
බස් පොලේ දැක, හිත් මලේ මලගිය, මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය…
මලෙහි නිදන කින්නරිය
රෝස මල් දවසක්.......
ආදරය හෙවත් සුප් හොද්ද....
"Miss..Am I a Black sheep?" කොරියන් දඟකාරයා...
සඳ සහ අහස
රේඛාවක් ....අත්ල මත....මම...
ලැජ්ජාවේ බැරි , මගේ සිංහල කොම්පීතරය සහ අන්තර්ජාලය...
බොරුකාරිද ? කවිකාරිද ?
කුඩයක් අරන් ආවොත් බලාගෙනයි !!! :-)


ඇබැද්දි :
ඇබැද්දි ගැන කියනව නම් ඇත්තටම වෙච්චි දේවල් හරිම අඩුයි. එක් වරක් මම ලිපියක් ලිව්වා 'ඔබෙත් ඔලුව අවුල් වෙද්දි චිත්ත ඒකාග්‍රතාව වැඩි වෙනවද' කියලා. ඒ ලිපියෙ තිබ්බ ටිකක් පෞද්ගලික වැඩි කරුණු කීපයක් නිසා කමෙන්ටු ගණනාවක් සමගම ලිපිය මකන්න සිද්ද වුනා. ඒ ගැන මට සමාවෙන්න ඕනේ.


සංසාරේ අපි හමුවුනේ හරිම අහම්බෙන්. ඒත් අද වෙනකොට මට දෑනෙන්නේ අපි ගොඩක් දෑන අඳුනගෙන ඉඳලා වගේ,,,, සංසාරේ අපි අදත් හෙටත් ලියවේවි. ජීවිතේ හැමදාම වගේ මල් පිපේවි... පර වේවි... මේ මනුස්සකම එහෙනම් අපි ඉස්සරහටත් බෙදා ගනිමු නේද ?

ස්තූතියි... මම මේ තුන්වෙනි වතාවටත් කියන්න යන්නේ ... 'ඔබ නිසා අද කෙනෙක් ජීවත් වෙනවා. අද තව ටිකක් කියන්නම්... එයා තමා ජීවිතේ මල් '


ස්තූතියි... ස්තූතියි.... ස්තූතියි...

සංසාරය පුරාවටම අපි හමුවෙමු....