[139] වසා ගන් දොර, මගේ හිමියනි..

 ~'~

අහස ගුගුරා , අකුණු පුපුරා, 

මගේ හිත වැන්දඹු වුනා

වසා ගන් දොර, මගේ හිමියනි,

නුඹට රිසි නම්, යන්ට යන්නෙමි

කාලයක් නැති , තාලයක් නැති

විජිතයේ , කටු ඔටුනු හැර යමී

කාලයක් අපි , ආදරෙන් සිටි

සොඳුරු මතකය, අරන් යන්නෙමි

බැන්ද රන් දම්, මගේ ගෙල වට

මුදා විසි කොට , අඬන අහසට

මගේ සිහිනයෙ  , නුඹ නිදන් කොට

කුරුටු ගී  , දහසක් ලියන්නෙමි

~'~

චිත්‍රපටයක් නරඹද්දී නම් මා ඕනෑ තරම් හඬා ඇති. ඒත් ගීයක රූප පෙලක් නරඹද්දී හැඬුවා නම් ඒ එකක් හෝ දෙකක් පමණයි. මේ එදා මෙදාතුර මා සිතේ ඉහලින්ම සිටින නවකතාවක් තේමා වී නිර්මාණය වුනු හරිම ලස්සන ටෙලියක් සහ තේමා ගීයක්.  විලාපයක ස්වරයෙන් ඈරඹෙන මේ ගීය තුල , දික්කසාදය තුලින් තනිවන ගැහැනියකගේ අසරණ කම, දුක , තනිකම, වේදනාව මෙන්ම අහිමිකම, සහ ජවයද මොනවට පිලිබිඹු වෙනවා. 
නන්දා මාලිනියගේ ශක්තිමත් හඬෙන් සිරුර උද්වේගයෙන් කිලිපොලා යන්නාක් මෙන්ම , ජීවිතයේ දුක කලකිරීමෙන් පීඩා විඳින වැන්දඹුවකගේ අනාගතයත් , කිසිදු පවක් නොකොටම, අත් හැර දමන ලද අවිහිංසක ගැහැනියකගේ විලාපය ඒ හඬ තුල දිග හැරෙනවාදෝයි මට හිතෙනවා. 

සස්වාමික කුටුම්භ සෙවණින් අතුගා දමනු ලදුව ජීවිතයෙන් සමු නොගෙන සෙවණක් අහිමි ගැහැනියක්ව දරු දෙදෙනෙකු තුරුලු කරගෙන නිවසින් එලියට බසින අමා , අසිතගේ හැඟීම් විරහිත මුහුණ දෙස හැරී බලනවා මට පෙනෙන්නා වාගෙයි....  කටු ඔටුන්නක් පමණක් වූ, රසය පලා ගිය වෛවාහික ජීවිතයෙන් මිදෙන මේ ගැහැනියගේ දුක , පසුතැවීම හෝ කලකිරීම ගීය පුරාවට තැවරී තිබෙන්නා වගෙයි දැනෙන්නේ. 

මා ගෙලවට බැන්ද මංගල රන්දම් අහසට විසි කොට , මම ලියන්නම් කුරුටු ගී දහසක්ම... අපේ අතීතය ගැන.. බිඳක් හෝ ශේෂව තිබෙන සොඳුරු මතකයන් ගැන.... මා යන්නම් , නුඹ වසාගන් ඔය දොර.... නුඹ සොයන සැනසුම එය නම්. මා එයම කරන්නම්. එය මා සනසාවි. නුඹට නුඹ සොයන සැනසුම දුන්නාට නුඹ පින් දේවි. 

ලෝකය බොහෝම කටුකයි. ඔය දොරට පිටුපා මේ නගන පා සවි ඇත්තේ කෙසේදැයි මටම පුදුමයි. කටුක ලොව තුල මේ අස්වාමික ගැහැනිය , මිනිසුන් සඳහා ගොදුරක් පමණයි. ඒත් නුඹේ පැතුම සපුරා , මා යන්නම්. ඒ කටුකත්වය විඳ බලන්නම්. මා මියෙන්නේ නෑ.මා ජීවත් විය යුතුයි. ජීවත් වන්නේ සිතන්නට දිරියක් නැති සිතත්, අස්වාමික වූ ජීවිතයත් සමග පොරබදන අනාගතයත් පමණයි. 

ඒත් මා යන්නම්.... නුඹ සොයන ජීවිතය නුඹට දී... 
මට යන්නට අවසර ! 

ගීය අහමුද? 

ප. ලි..
දුකා අයියා හරිම ලස්සන පෝස්ට් එකක් දාලා තිබ්බා...