[186] දිගම දිග ඇත්ත කතාවක් !!!!!!!!!

ඒකා නම් යස්ස පැටියෙක්.... වදකාරයෙක්.... මගෙ නහර වල ලේ ඉහලම උෂ්ණත්වයට පත් කිරීමේ සමත් වූ දඟ මල්ලක්... ඒ කාලෙ... 2006.. අවුරුදු 17ක් වගෙ ඇති යාන්තමට ඌට.. ඉන්ටනෑශනල් ඉස්කෝලෙක හිටිය හොඳවෑයින්ම කරදරකාර කොල්ලෙක්. වාසනාවට මම ඒ ඉස්කෝලෙ නම් ඉගෑන්නුවෙ නෑ. ඒත් හාපුරා කියලා උපාධිය අවසන් වෙන්නත් පලමු එක් පරිඝනක ආයතනයක උගන්නන්න සෙට් වීමෙ ප්‍රතිපලයක භයානක අතුරු ඵලයක් වූයේ මේ නහරකාරයාගේ ගුරුවරියක් වීමෙන්...


ඒ දවස් වල මටත් වයස 21යි... මටත් හරි අපූරුවට තරහ යනවා මුන්ගෙ දඟ වැඩ වලට... ඕලෙවල් පන්ති එන ඈම්බැට්ටයින් කල කී දේවල් නිසා පන්තිය ඉස්සරහම අඬා වැටෙන්න තරම් ලාමක ටින් ටින් ඒ කාලෙ මම.. ! ඉගෑන්නිල්ලටත් මම අලුත්නේ... අම්මේ උන්ට තියන ස්නීපයක්..මට වද දෙනකොට...! ඉතින් මට දෙවි පිහිටයි මේ නහරකාරයා එක්ක නම්.. අපි මේ නහරකාරයාට නමක් දාමු... ඇලෙක්ස්...


මට අද වගෙ මතකයි... පරිගනක උපාධියක පලමු අවුරුද්දක් තමයි NCC කියන්නෙ... Business Organization කියන විෂයය ඉගැන්නූ සෑම්, බබා හම්බ වෙලා මාස 3 නිවාඩුව ගත්තාමයි මට මේ සොඳුරු අකරතැබ්බය වූයේ... ඈ අවසන් කල විශය නිර්දේශයෙ ප්‍රශ්න පත්‍ර කිරීම සහ නොකල පාඩමක් කිරීමට භාර වුනෙ මට...ඈ එනතුරු..

***

මට දෑන් නම් අද වගෙම මතකයි... ඒ මොහොත... මුල් දවසේ ගෑනු දරුවො දෙන්නෙක් එක්ක ගෙවී ගිය සාමකාමි පන්තිය අවසානයේ පන්තියෙන් එලියට යන කෙල්ලො දෙන්නා එකපාරම කෑ ගහන්න පටන් ගත්තා.. මිස් මිස්... අපි හිටියෙ මෙයා එනකල් තමයි... මිස් මේ ඈලෙක්ස්... එයාත් අපෙ පන්තියේ එක්කෙනෙක්.. මිස් එයා ලබන සතියෙ ඉඳන් පන්ති එනවා.. මිස්ට ලේසි වෙන්නෙ නෑ මෙයා පන්තියට ආවම...

මම හොඳට ඈස් පිහදාලා බෑලුවා...


කොන්ඩෙ උරහිසට විතර වවා ගත්තු, ඒ කොන්ඩෙන් හරි අඩක් නෙමෙයි මුලු බූස කොන්ඩෙම දූඹුරු පාට කරපු... ඒකත් හරියට නොපීරපු...  ඉන්ටනෑශන්ල් ඉස්කෝලෙක නිල ඈඳුමක් එහෙන් මෙහෙන් බාගෙට ඈඳපු , එක උරහිසක සෑක්සෆෝනයක් එල්ලගෙන , මගෙ දිහා වඳුරු මූනකින් විරිත්තගෙන හිනා වේගෙන බලාගෙන ඉන්න ... ඈ...ලෙ...ක්...ස්... !


හොඳම හරිය.. මේ ඈම්බෑට්ටයා අපෙ ආයතනයෙම ඉතාමත් ජෙ‍‍යෂ්ඨ මිතුරෙකුගෙ කසින් බ්‍රදර් !!!! මගෙ උගුර කට වේලුනා..අහෝ දෙවියනි !


මමත් හිනා වුනා.. කොටින්ම ඈඬුනා.. කොල්ලා කට ඈරියා...


මිස්..ඔයා ඕව ගනන් ගන්නෙපා මිස්.. මේ මෝඩ කෙල්ලො ඔහොමමයි... බලන්න එන සතියෙ ඉඳල පන්තිය කොච්චර ශෝක්ද කියලා...


කියපු තාලෙටම මට තේරුනා ලබන සතියෙ ශෝයි බව ! :-)

****

ඒ කිව්ව ලබන සතිය උදා වුනා... මම හිතුව විදිය බොහොම මදි...


වාක්‍යයක් ගානේ මට කියන්නට නොදී විහිලු කරන, මගෙ මොබයිල් ෆෝන් එක අරගෙන මගෙම තේ කෝප්පයේ තේ වතුර ගාවටම ගෙන යමින් ඔබන්නට සෑරසෙමින් මූන දිහා බලන් ඉන්න, මම කෑගහන තුරු එය ඉවතට නොගන්න, ලඟ ඉන්න කෙල්ලන් දෙන්නාගේ කොණ්ඩෙන් අදින , හිතුන ගමන් බිම තියන සෑක්සෆෝනය අරගෙන මුලු බ්‍රාන්ච් එකටම ඈහෙන්නට පිඹින, එතෑනින් එහාට ඒ අසා පන්තියට එන වෙනත් කොලු කෙල්ලන්ට මගෙ පාඩමේ විනාඩි 15ක් පමන ගෙන සෑක්සෆෝන් ගහන හෑටි කියා දෙන... , මගෙ පොතේ කුරුටු බලි අඳින... මම උගන්වන වාක්‍ය දහයකට ඈනුම් දහයක් යවමින් ඉවර වෙන වෙලාව අසන , ඔක්කොම උගන්වා ඉවර වූ පසුව ඒ ඔක්කොම ආපහු අසමින් තෙරුනෙ නෑති බව කියා මා වෙහෙස කරවන... ඈ... ලෙ...ක්ක්.... ස්.... !!!


අහෝ ඔබට සිතා ගත හෑකිද ?


සිනා නොවී සිටිනු අපහසුය ! මම තොල හපාගෙන උගන්වමි.. ! කෙල්ලන්ටද එසේමය ! උන් නම් කෑකිරි පලති.. තරහ නොගෙන සිටිනු අපහසුය ! එතරම්ම යකා ආරූඪ වෙන නහර වයසේ මමද පසු වූ නිසාම... ඒත් කියා ගන්නට බෑරි සුන්දර කොලු කමත් ලමාකමත් ආදරය සොයන දඟකාර කොලු ගතියත් නිසා බණින්නටද දිව නොනැමේ.... මන් හිතන්නෙ ඔය හොර ගෙඩියත් ඕකම දෑනගෙන හිටියා...හෑමෝම ඌට ආදරෙ බව... ඌ කොච්චර වදයක් වුනත්.... ඈත්ත ... පන්තියම විතරක් නෙමෙයි බ්‍රාන්ච් එකම පාලුයි උගෙ විකාර නෑතිකොට...


ඌ එක්ක පන්තියක සීරියස් උගන්නනවා බොරු! ඒත් මටම දෑනුනා මේ නහරකාරයා මට හරිම ආදරේ බව .... ඌට ඕනෙ හෑටියට නටන්න දෙන එකම ටීචර් මම වෙන්නෑති ... අත්දෑකීම් අඩු නිසා ඔය වගෙ එවුන් එක්ක ඩීල් කරන්න මටත් එච්චර තේරුනෙ නෑ...


****


කාලෙ ගියා.. මේ වගෙ යුද්දයක් මෑද්දෙ කොහොමෙන් හරි පන්තිය කලා...


මගෙන් අර ජෙ‍යෂ්ඨ මිත්‍රයා හැමදාම අහනවා..


ඈලෙක්ස් කොහොමද..ඌ ටිකක් අමාරුකාරයා නේද ? වෑඩ කරනවද ??


ඈත්තටම ඔය කිසි එකකට මම උත්තර බෑන්දෙ නෑ,, මොකද එයා උත්තර ටික දන්න නිසා... :-)

****

එක දවසක්... මේ නහරකරයාට අලුත් මෑර සිතක් පහල වෙලා...
කෙල්ලො දෙන්නයි මායි මේකායි... පන්තියේ... මේක ලඟට ආවා... එන පොට හොඳ නෑ... මොකක් හරි කස්ට වෑඩකට තමයි...


මිස් මොකක්ද ඔය නහයෙ... 


මේකා අත උලුක් කරන් එද්දි කෙල්ලො දෙන්න කෑගෑහුවා..


ඈලෙක්ස්.. ඔය අපි නෙමෙයි.. අපේ මිස්... එපා..මෝඩ වෑඩ කරන්නෙ හෙම නෑ...


ඒ කියල කටගන්න උන්ට ලෑබුනෙ නෑ.... දෙකට නෑවුන දබරෑගිල්ලෙයි මෑදෑගිල්ලෙයි මෑද්දට මගෙ ලොකු නාහෙ අහු උනා විතරයි මතක... එක මොහොතයි... මේකා උඩ පෑන පෑන හිනා වෙනවා... කෙල්ලො දෙන්නා බය වෙලා.. බය වෙන්ඩම කාරිය...


තෑපෑලෙන් වේදනාව එන්ඩ ඉස්සෙල්ල, බයටයි තරහටයි ඈස් දෙකෙන් කඳුලු ගලන්ඩ ගත්තා ඉබේටම....ඊට පස්සෙ වේදනාව.. නාහෙ ගෙඩි ගෑහෙනවා වගෙ රතු වෙන්න ගත්තා.. ඉදිමෙන්න ගත්තා.. දෑන් නම් නටන දඟලන හිනා කාරයාටත් පොඩ්ඩක් බය හිතිලා...


අනේ මම විහිලුවක් කලේ මිස්.... සොරි මිස්... අයියෝ රිදුනද මිස්... 


මගෙ ඉවසීමේ සීමාව අන්තෙටම ගියා.. දුන්නා ගින්දර පිටවෙන බෑල්මක්... 



රිදුන එක නම් මොකෝ කිව්ව හෑකි... මුගෙ තිබ්බ බය නෑති කම... !!!!!!!! ටීචර් කෙනෙක් කියල නොහිතපු නෑහෑදිච්ච කොල්ලා... මට කේන්තිය වාවගන්න බෑහෑ. ඒත් වචන එන්නෙත් නෑහෑ.


ඒ නම් මෑදෑයි.... බ්‍රාන්ච් එකෙ හොඳම ඕපාදූප ගුරුවරිය එක පාරම දොර ඈරන් ඈතුලට ආවෙ ඒ වෙලාවෙ....


මල විනාසයයි.. මම අඬනවා... හෙවත් කඳුලු පෙරෙනවා.. නාහෙ රතු වෙලා... කෙල්ලො දෙන්න බය වෙලා බලාගෙන මම දිහා.. ඈලෙක්ස් බය වෙලා..ඒත් බය වහගන්නදෝ හිනා වෙනවා....වෙලාවට කෙල්ලො දෙන්න උන්නෙ. නෑතිනම් තව මොනා හිතාවිද දන්නෙ නෑ...


ආවා.. ඈ ආව වේගෙන්ම ගියා... දෑන් ඉතින් මට කොහොමත් උත්තර දෙන්න වෙනවා... බ්‍රාන්ච් එකටම...


එලියට යනකොට ස්ටාෆ් එක මට වඩා බය වෙලා... ඊට කලින් උන් මන් අඬනවත් දෑකල නෑනෙ.... (දුටු අය එය මොන තරම් අජූත ඛේදවාචකයක්ද කියා දන්නවා ඇත) :-)


දෑන් ඉතින් උත්තර බෑඳපල්ලකො.. මොන ව කරන්නද .. ඒත් ඌට පනිශ්මන්ට් දීල කරදරයක් කරන්න තරම් ඌ නරක වෑඩක් කලෙ නෑති නිසා , මම ගෙහුන් කස්ටියට බොහෝම බර හෑල්ලු කරල කිව්වා..


'මේ මෝඩ ඈලෙක් මගෙ නාහෙ කඩන්න හෑදුවනෙ ' කියල හිනා වෙවී කිව්වා...


බ්‍රාන්ච් කෝඩිනේටර් බොරු තරහකුත් එක්ක හිනා වෙවී කියනවා


  " හනේ බලන්නකෝ මේකා... හෑබෑයි ඕකාට අල්ලගෙන බනිනවා මේකට " කියලා....


ඒත් සිද්දිය මෙතනින් කෙලවර වුනෙ නෑ...


ඕපාදූප පතුරන ගුරු මානවිකාවට මේක , ඇලෙක්ස්ගෙ නැදැ ජ්‍යෙෂ්ඨයාට නොකියම බැරි වුනෙ උගෙ අවාසනාවට... කොල්ලාගෙ ඉරනම එයින් සුබ වුනෙ නෑ.. අනේ මේ කොලුවගෙ තාත්තගෙ කනට මේක ගියෙ කොයි තරම් දරුණු වෙලාද කියල මම අදටත් දන්නෙ නෑ...


ඒත් මේ දඩබ්බරයා තාත්තා විසින් අගුලු ලෑ කාමරයකට දමනු ලදුව නොසැහෙන්න පටියකින් තලා තිබුනා.. කතාව පියඹලා යන්න ඇත්තේ ලුනු ඇඹුල් ඇතුව වෙන්න ඇති...


මොනවා උනත් මේ දඟකාරයාට ගුරුවරියකට කළ විහිලුවක් සඳහා නොව ගුරුවරියක් දූශනය කල තරමට දඬුවම් විඳින්න වුනා... ඒ ඇසූ මට දැනුනේ දරාගන්නට බැරි දුකක්... දඩබ්බරයා සති කිහිපයක් පන්ති ආවෙ නෑ.. අපිව හිනා ගස්සන මේ කොලුවා නැතුව අපිට නම් පාලුවෙ බැරුවා... ඒත් සමහරු නම් හරිම සතු‍ටු වුනා..


අපෝ දැන් නම් සැනසිල්ලෙ වැඩක් කළ හැකි.... කරදරයක් නෑ..
සමහරු එහෙම කිව්වා..


ඒත් මගෙ හිත දුකෙන් බර වුනේ මේ හැම දෙයක්ම වුනෙ මමත් සම්බන්ද සිද්දියක් නිසා වීමෙන්...


සති කිහිපයකට පස්සෙ ඇලෙක්ස් ආපහු ආවා. වෙනද වගෙම හිනා වෙවී.. දඟ කරමින්..මම උවමනාවෙන් බැලුවා.. මාත් එක්ක මේකා තරහ වෙලාද ? අපෝ නෑ.. වෙනද වගෙමයි... වෙලාවක් ලැබුන හැටියෙම මම ඇහුවා මොකෝ වුනෙ කියලා... අනේ මේකා හිනා වෙනවා..


අනෙ නෑ මිස් .. තාත්තට තරහ ගිහින්.. මම දන්නවා මිස් කවුද මේ කේලම මගෙ කසින්ට කිව්වෙ කියලා... මම මිස් එක්ක තරහ වෙන්නෙ මොකටද? ඒක අමතක කරන්න මිස්.... මොනව උනත් මගෙත් වරදනෙ..


කියලා කොල්ලා හිනා වෙනවා...


ඒත් මේ සිද්දියෙන් පස්සෙ කොල්ලා ඈත්තෙන්ම සෑහෙන්න මාත් එක්ක ෆිට් වුනා...


කොල්ලාගේ දස්කම් හෑකියා මම දකින්න ගත්තෙ ඉන් පස්සෙ.... ඈත්තෙන්ම ඒ සිද්ධියෙන් පස්සෙ වුනේ මේ පොඩි එකායි මායි හොඳම යාලුවො වුන එක...


වාසනාවට අර කසින් සොයුරත් කා ගැනවත් අහිතක් හිතුවෙ නෑ. එයා මට කිව්වෙ ඇලෙක්ස්ට පාඩමක් උගන්වන්න ලැබුන එක හොඳයි-ආයෙ ඔය වගෙ සීමාව ඉක්මවා යන විහිලු කරන එකක් නැති වෙන්න කියලා.
ඒක එක්තරා දුරකට හරි.... ඒකෙන් කොලුවා මාත් එක්ක අමනාප වුනෙත් නැති එක සහනයක්....

****

කාලයත් එක්කම මේ කොලුවගෙ තියන මානව දයාව , මිනිසුන් කෙරේ දක්වන ආදරය කරුනාව ඒ දඟකාරකම අබිබවා මට පෙනෙන්න ගත්තා... ලෝකයටම සතුට බෙදන සාන්තුවරයෙකුගේ විලාසය ඔහු චරිතය තුල මට පෙනෙන්න ගත්තා.. අවුරුදු 17දී වුවත් ඔහු දැක් වූ පරිණත අදහස් විටෙක මාව විමතියට පත් කලා..


කවියට, සංගීතයට ඔහු අසීමිත ආදරයක් දැක්වුවා. ඇත්තෙන්ම ඒ කාලෙත් ඔහු ඒ පාසලේ තුර්ය වාදන කන්ඩායමේ නායකයා..


මට කම්පියුටර් ඉගෙන ගන්න බෑ... ඒක තමයි හැමදාම කිව්වෙ....  


මන් මේවාට ආස නෑ... කසින් තමයි මාව මේකට දැම්මෙ.. මට බැ...


මේ බෑ ගැවිල්ල මට උගන්නද්දි අහලම එපා වෙලා...


මිස් මට බෑ මිස්..මම ගිනි තියනවා මේ පොත දැන්..!
දඩබ්බර සිතුවිලි දෝරෙ යනවා


මම දන්නවා ඕකා ඔය මෝඩ වැඩ කරන්නෙ නෑ කියලා...
මම උගන්නනවා මේකා පොත පිටිපස්සෙ කවි ලියනවා.. බනින්නත් බෑ.. මොකද මාත් ඒ වගෙනෙ....


මිස් දැන් ඇති..මට නිදිමතයි.... පන්තිය පටන් අරන් විනාඩි පහලවයි... මූ ඉගෙන ගන්න බෑ කියනවා..


මෙච්චල් නොවෙන කිරි දරුවෙක් නලවනවා වගෙ කොටා ගන්න පාඩම් ඉස්ම ටිකක් අමාරුවෙන් පොවන්න මම වින්ද වදය දන්නෙ මම විතරයි...


මේ අහන්න ඇලෙක්ස්... ඔයා කම්පියුටර් ඉගෙන ගත්තම ඔයාට පුලුවනිනෙ ඕඩියෝ මික්සින් ඉගෙන ගන්න. මියුසික් වලට සොෆ්ට්වෙයා හදන්න.. ඇයි වැරදි පැත්තම බලන්නෙ.. කොයි තරම් අවස්ථා තියනවද...


ඇනුම් යන මූනෙ කටත් ඇරුනා.. 


'ඇත්ත නේන්නම්.... මිස් මට ඕනෙ මේව ඉගෙන ගන්න...'


ආ ඒකනේ මන් කිව්වේ. කොල්ලෝ ඔයාට මාරෙට හැකියා ගොඩක් තියන කෙනෙක්... දුර්ලභ කෙනෙක්.. නාස්ති වෙන්න එපා.. මම ඉර හඳ වගෙ දන්නවා ඒක... ඔයාට මේ ලෝකෙ වෙනස් කරන්න පුලුවන්...


ඇස් දෙක ලොකු වුනා... මට දැනුනා  මම කිව්ව දේ ඌ හිතනවා,ජිවිතෙ පලවෙනි වරට කියලා..


තැන්ක්ස් මිස්... ඔයා විතරයි මට එහෙම කියන්නෙ... අනික් හැමෝම මගෙ මූනටම කියනවා මට කම්පියුටින් බැ කියලා.. තැන්ක්ස්.. මම වැඩ කරනවා... ඔය බෑ කියන උන්ට පෙන්වනවා මගෙ හෑටි මම !!!


එදා හිට දේවල් වෙනස් වුනා.. එක දවසක් ඇවිත් මේකා මගෙන් ශෝට් නෝට්ස් ගහන්න ඉගෙන ගෙන ගියා.ඌට පුදුම සතුටක් වුනා ඌ කල වැඩ මට පෙනවන එක.මගෙ සබ්ජෙට් නොවෙන ඒවයෙ පවා.. වැඩේ මෙහෙම අල්ලලා ගියා...


කොල්ලට ඉගෙන ගන්න ආසාව ඇති වුනා...

****

එක දවසක් මේක කඩාගෙන බිඳගෙන මන් හොයාගෙන ආවා..


මිස් මිස්... මන් මෙ බඩ්ඩක් කියන්න ආවෙ. මිස් විතරයි මට පුලුවන් කියල විස්වාස කරන්නෙ. මිස් මම අද ඕයාට පොරොන්දුවක් වෙනව. මිස් මම ඩිග්‍රියක් ගන්නවා, ඒකෙන් ෆස්ට් ක්ලාස් ගන්නවා.. මාස්ටර්ස් කරනවා. මම පී එච් ඩී එකකුත් කරනවා... මිස්ස් අයි විල් මේක් යෝ ඩ්‍රීම් ටෲ ! අයි ප්‍රොමිස් ! 


මගෙ හිතට දැනුනෙ පුදුම සතුටක්...

කිව්ව වගෙම කොල්ලා උපාධියෙ පලමු වසර පාස් කලා..ඊට පස්සෙ ගියා එන්ගලන්තයට....


යන්න කලින් දා මේ කොලුවා ගෙනාවා මට තැග්ගක්...ඒ තැග්ග තමයි ලස්සන සාරියක්... පරන උනත් තාමත් මා ගාව ඒක තියනවා..


මිස් දන්නවද.. මේ සාරිය මම ගත්තෙ මාස ගානක් මමම පොකට් මනි එකතු කරලා... මිස් මේක අඳින්න ඕනෙ හොඳේ... 


මට දුකේ බැහැ...අනේ මම කිව්ව වචන දෙක තුන එච්චර වටිනවද ??? එදා මම ඇලෙක්ස්ට එක තැග්ගක් දුන්නා.. ලස්සන නෝට් බුක් එකක්. ඒකෙ මුල්පි‍ටුවෙ මම ලිව්වා... මේ පොත එන්ගලන්තෙට අරන් ගිහින් කවි වලින් පුරවන්න කියලා...


ඒ 2007.. මම ඒ වෙනකොට එතනින් අස් වෙලා. ඇලෙක්ස් එන්ගලන්තෙට ගියා...ඒත් කොලුවා මගෙත් එක්ක සම්බන්දකම් අත්හලේ නෑ. ෆේස් බුක් එකෙ ඔන්ලයින් දකිද්දි එයා කිව්වෙ එක දෙයයි...


Miss you were the only one who believed I can... Miss You were my one and only one Inspiration"


මම හිතන්නෙ ගුරුවරයෙක් අහන්න ඕනෙ හොඳම දේ .ඒ වෙනුවෙන් මම කලේ එක දෙයයි. ඒ දඩබ්බර චරිතයේ වටිනාකම ඌටම පහදලා දුන්නු එක...

****

කාලය ගත වුනා.. පාස් වෙන හැම විභාගයම ඇලෙක්ස් මට කියා එවුවා..ඉතින්මෙහෙම තුන් වසරක් ගෙවිල ගියා... ඇලෙක්ස්ගේ ෆස්ට් ක්ලාස් හීනය ලකුණු කිහිපෙකින් මිස් වුනා. ඒත් දෙවෙනි උසස් පන්තියේ සාමර්ථයක් එක්ක හොඳින් උපාධිය නිම කරලා ඇලෙක්ස් ලංකාවට ආවා...


තව ටික කාලෙකට පස්සෙ මට දැන ගන්න ලැබුනා එයා ලන්කාවෙ ප්‍රමුඛ බැන්කුවක ‍රැකියාවට ගියා කියලා...


මේ කතාව පසුබිමෙන් මන් තව දෙයක් කියන්නද? ඇලෙක්ස් කියන්නෙ කෝටිපතියෙක්ගෙ පුතෙක්... ඒත් එයා එයාගෙ වටිනාකම සල්ලි පිරුනු තැනක නතර කලේ නෑ... එයාගෙ ගමන එයා හොයා යනවා..


ෆේස් බුක් එකේ චැට් එකෙ දකින හැම වෙලාවෙම මේ කොලුවගෙ මුවෙහි ‍රැඳුනේ එකම දෙයක්...


මිස් ඔයා නිසයි මේ හැම දෙයක්ම වෙනස් වුනේ... 

****

කාලය ගත වුනා.. 2007න් පසු උපාධියට රට ගිය ඇලෙක්ස්ව මම 2011 වෙනතුරුම හැබැහින් දු‍ටුවෙ නෑ..


පහුගිය දාක මම බම්බලපිටියෙ විජිතයාපා පොත් සාප්පුවටගොඩ වුනා.. යාලුවෙක් සමග.... පොත් අස්සෙ කරකැවෙද්දි දොර ඇරන් මා දෙසට ආවෙ මම වසර පහක් නොදු‍ටු, හීලැ වූ දඩබ්බරයා!


මමත් ඔහුත් මොහොතකට ගල් ගැසුනා... කෝ අර ටින්ට් කරපු කොන්ඩෙ ? විකාර කරාබු සපත්තු?? කාලය විසින් බොහෝ දේ වෙනස් කර තිබුනා..
ලස්සන රෝස පාට කාර්යාල කමිසෙකින් කලිසමකින් සැරසුන අපූරු හුරුබුහුටි කඩවසම් තරුනයා මට මොහොතකට වචන අහිමි කලා...

ගල් ගැසුන ඔහු දැත් දිගු කරගෙන මා වෙත ආවෙ එදා නාහෙ කඩන්න හදපු දඩබ්බරයා ලෙසින් නොවෙයි....පරිනත අපූරු තරුණ කොල්ලෙක් හැටියට..බැංකු නිලධාරියෙක් හැටියට.. මට හිතාගන්නත් බැහැ...


දෙවියනේ මිස්ස්...... මට හිතා ගන්නවත් බැහැ...


බොහෝම හැගීමෙන් උණුසුම් ලෙස මා වැලඳ ගනිමින් ඔහු තැන්පත් කටහඬින් පවසනු අසමින් මම අසීමිත සතුටකින් ඉපිලෙන්නට වුනා...


මිස් ඔයාට කොහොමද ? (කියන්න දෙයකුත් නැහැ. චැට් ඔස්සේ මගේ ජිවිතේ බොහෝ දේවල් ඔහු දැන හිටියා) මිස් ඔයා දැන් හොඳින් නේද ? මිස්...


මගෙ හිතේ සතුටට වචන නෑ...


දෙයියනේ ඇලෙක්ස්..ඔයා ලොකු වෙලා. පිලිවල වෙලා...කෝ අර ටින්ට් කොන්ඩෙ ...? කොටින්ම ඔයා මහත්තයෙක් වෙලා.


ඔහු හිනා වෙනවා..


මම ඉතින් කියන්න ඕනෙ නැනෙ මිස්.. ඒ ඔයා නිසා කියල ඔයා දන්නවනෙ.... 


මිස් ඔයාට කියන්න තව ආරන්චියක් තියනවා. ඔයා අර දුන්නු නෝට් පොත.. තාම මගෙ ගාව පරිස්සමට තියනවා... ඔයා කිව්ව දේවල් හැමදාම මගෙ හිතේ තියනව මිස්.


මම කවි පොතක් පල කරන්න යන්නෙ මිස්.. අනිවාර්යයෙන් ඔයාට මම ආරාධනා කරනවා..මම අද මේ ආවෙත් කවිපොත් ගැන පොඩ්ඩක් කරුණු හොයන්න...


තව මොනව මම කියන්නද? ඔයා ජීවිතේ දිනල ඉවරයි කොලුවෝ... මට ආඩම්බරයි... !!!!


පසු සටහන:


මේ ආත්ම වර්ණනාවක් නොවෙයි... මට කියන්න ඕනෙ වුනේ එකම දෙයයි. මගෙ අවාසනාවට වෙන්නෑති, දුශ්කර ගම්මානෙක කුප්පි ලාම්පුවෙන් ඉගෙන ගන්න දරුවන් වෙනුවට මට මුණ ගෑහුනෙම පෝස්ත් පවුල් වල නාගරික දරුවො..


ඒත් දරුවො දරුවොමයි.. ගම නගරය කියා වෙනසක් නෑ. ජිවිතේ හොයා යන , තමුන්ගෙම දහිරියෙන් නෑගිටින දරුවො කෝටිපති පවුල් වලත් ඉඳිනු දෑකීම සතුටට කරුණක්...


ඒ වගෙමයි කොයි දරුවා වුනත්, ගුරුවරයෙකුට පුලුවන් ඔහු තනන්නට හෝ නසන්නට... අත්හරින්නට පෙර වරක් උත්සහ කර බෑලීම වටිනවා.. හදන්නට බෑරි දරුවෙක් නෑ. එකම දේ උන්ව ඈත්තටම විස්වාස කිරීම සහ හදවතින්ම එන ආදරය... ! උන්ව අපූරු මිනිසුන් කරාවි... 


මේ මගෙ ජීවිතේ මම හරිම ආසාවෙන් සිහිපත් කරන කතාවක්.... හෑමදාම හිතනවා බෙදා ගන්නට... ඒත් දිග වෑඩි නිසා ලියන එක පස්සට ගියා... ඒත් අද ඔන්න ලියුවා...ස්තූතියි ... මා ගුරුවරයෙක් කළ මගෙ දෛවයට !!!! :-)

ප ලි..
කොල්ලාගෙන් මම මූනු පොතේ අහල යැව්වා.. කමක් නැද්ද මේ පෝස්ට් එකට ඔයාගෙ පින්තුර දැම්මට කියලා.. අනෙ හරිම සතුටු වුනා.. දාන්න කිව්වා.. ඔන්න ඒ නිසා... වෑඩියෙ නෑ.. එක දෙකක් දාන්නම් හොඳේ .... ඔය ඉන්නෙ පල්ලෙහා... :-)

එදා....

උපාධිය ගත් දා....

මෙදා ....

සදා........

යාලුවනේ .. ඔහු වටිනා චරිතයක්... අහම්බෙන් හෝ මූනු පොතේ හමු වුවොත් , ඔහුගේ වටිනාකම අගය කරනු මිස අතීතයේ කළ දඟකාරකම් මත්තේ ඔහුව විහිලුවට ලක් කරන්න නම් එපා... ප්ලීස්... :-)