[89] මේ අරුතදෝ ආදරේ?.....

 ~''~

හඬන්න ලංව ඇති ඔබේ නුවන් පුරා
ඇ‍ඳෙන්නෙ ජීවිතේ කතාවදෝ
හෙලන්න බැරිව ලත වෙනා සුසුම් සදා
කියන්නෙ ජීවිතේ මුලාවදෝ

තරු ඇසක් ඇරෙයි උදා ගිරේ
බිම් මලක් මුවින් හිනා නැගේ
තරු ඇසේ කතා මියේද
බිම්මලේ හිනා මැකේද
මේ වෙනසදෝ ආදරේ?

සඳ ‍රැහැන් වැටී සුනිල් දියේ
කුමුදු මල් දෙතොල් විදා පිපේ
හිරු ඇවිත් එ'මල් දවාවි
ඒ දුකත් වසංව යාවි
මේ අරුතදෝ ආදරේ?

~''~

මේ ගී තනුවේ තුල තිබූ ලයාන්විත චමත්කාරය නිසා මුලින්ම කිහිප වතාවක් අසන්නට පෙලඹුනු නමුත් පසුව එහි වදන් අරුත අපූරු පැතිකඩකින් පෙනෙන්නට උනා. මේ ගීයේ සැබෑ අරුත කුමක්දැයි මට වැටහුනු අයුරකින් ලියන්නට සිත් උනා. (ඇත්තටම මේ වචන අස්සේ මම ලියන්නේ කෙනෙකුගේ ජීවිත කතාවක්)

කඳුලු බිඳු කීපයක් හීනියට නලියන ඒ ඇස් වල මොකක්දෝ වෙහෙසක් පෙනෙනව. ඒ ඇස් දිලිසෙන්නෙ ආදරේටද , දුකටද , සතුටටද කියල හොයන්න බැරි තරම් ඒ ඇස් බොහෝ දෑ පසු කර ආ බව තමයි ලෝකයේ බොහෝ දෙනා නොදු‍ටු ඇත්ත. ඒ හැඬුම්බර ඇස් වලින් කියන්නේ, පුංචි කාලයකදී ඉතා දිගු ජීවිත කතාවක් ‍රැස් කල හෙම්බත් ආත්මයක්!. ඒක මට පෙනෙනව. ඒ අහිංසක මුහුණ සුසුම් හෙලනු සොයන්නත් අපහසුයි. ඒ තරම් සිනාබර කෙලිලොල් විනෝදබර ආත්මයක් ඒ.. ඒ මුහුණේ හැඬුම්බර කතාව, කාටත් නොදැනෙන්න එක ඇසිල්ලක හෙලන හීනි සුසුම පෙනෙන්නෙ හිස් වාතලයට පමණමයි. මුලාවෙන් වැසී ගිය නේක විධ සිදුවීම් කියන්නේ සුසුමෙන් පිට කරනු නොහැකි හිතටම ගුලි වුන දුකයි...

ඉර ‍රැස් වැටෙද්දී පිපෙන බිම්මලක් වගේ ඒ මුහුණ හස නගනව ආදරයේ උණුසුමට. ලෝකයට ඇහෙන්න හිනහ වෙනව. ඒත් තරු ඇසේ උණුහුමට නැලැවුන බිම්මල මුකුලිත වෙද්දි, බිම්මලේ හිනාවත් හොරා අරං තරු ඇස මියෑදෙද්දි කාට නම් කියන්නද? කෙසේ නවතන්නද ?. ඒත් මියැදෙන්නෙ බිම්මලේ ආත්මය කියල ඒ ඉර මොහොතකටවත් දැන උන්නනම්..

සුනිල දිය මත සඳ කිණිති වැටෙද්දි , ප්‍රභාමත් වී අවදි වෙන කුමුදු මල්, පෙති විදා සිනහ වෙනව. ඒත් ඒ සුයාමය කොතරම් කෙටිද ? කොතරම් පුංචි මොහොතක් පමණක්ද? ඒ තාවකාලික බව නොදැන කුමුදු මල් කිණිති කිරි දහරක් මෙන් පෙරෙන සඳ ‍රැස් සිප ගනිමින් උදාරම් ඇස් වලින් අහස බලනව. ලෝකයට අරුණ උදා වී ලෝකය අවදි වී ඇස් අරිද්දී කුමුදු මල් හඬා වැටෙමින් සුනිල් දියේ මුකුලිතව සැඟවෙනව... එමින්, යමින්, හස දෙමින්, කඳුලු උනමින්, මැකී ඇ‍ඳෙමින්, ලියලන ආදරයේ තාවකාලික බව හිතේ වසං කරගෙන ඒ හැඬුම් බර ඇස් ජීවිතේ කතාව ලියනව... කාටවත් නොපෙනෙන , කාගෙවත් ඇස් මානයට හසු නොවෙන අඳුරු ගුප්ත හදවතක ගැඹුරුතම පතුලක...

ඒ ඇස් අදත් කෙලිලොල් හඬින් සුරතල් වෙනව. හස නගනව. සොඳුරු ඇස් තවමත් දිලිසෙනව. ඒත් ඒ ඇස් දන්නෙ නැහැ ඒ තාවකාලික ජීවිතේ ආදර කතාන්තරය ඇගේ ඇස් අස්සෙ සිතුවම් වී තිබෙන බව.. ඈ සැඟව උන්නාවේ.. ඈ තුලම... සඳ එබෙද්දී පමණක් හෙමි හෙමින් හිනහ උනාවේ.

මේ : මට හිතුන හැටියි...

ගායනය: එඩ්වඩ් ජයකොඩි