[129] නැගිටින් පුතුනේ බිම්මල් හිනැහෙනවා

මේ දවස් වල කොලඹ උහුලන්න අමාරු හීතලක් අල්ලලා තිබුනේ හරියට කොලඹ නෙමෙයි වගේ. උදේ පාන්දර ගෑහි ගෑහී සීතලේ ඈඟ පත හෝදගෙන ඉස්කෝලෙ යනවා හරියට මීට අවුරුදු ගානකට කලින් කම්මෑලිකමේ නුවර හීතලේ කට කට ගාමින් ගෑහි ගෑහි අවුරුදු 13ක් ඉස්කෝලෙ ගියා වගේ.... මේ ගීය මගෙ මතකේ පතුලෙම වගේ හැංගිල තිබුන, ගීයක් තිබෙනව බව මතක තිබුනත් එහි අරුමය නොවෑටහී නිරපරාදේ මතකේ පාවි පාවි උන්න, හරිම ලස්සන ගීයක්. පද වැල මතක් කලේ මගෙ යාලුවෙක්. ඈ මන් හිතන්නෙ මෙහි ඈගෙ නම කියනවට කෑමති වේවිද මන්දා... (සඳුදට අහන්න ඕනේ :) ) හෙ හෙ.. ඔන්න අහන්නකෝ...

~'~

පිණිබර යාමේ සැවුලන් හඬලනවා

අම්මා වටකර ලිප ගිනි මැලවෙනවා

කොළඹ රේල්ලුව රජ ගමනක එනවා

නැගිටින් පුතුනේ බිම්මල් හිනැහෙනවා....//

පුතුනේ අකුරට යන්න පමාවී

ගුරු සිත රිදිලා වේවැල් හඩවාවී

ගඟේ ඇලේ පැන තෙප්පම් පැදලා

මුරණ්ඩු වුදා.... දුක්වේවී අම්මා...

වේල දෙව්ලේ කුසගිනි නොබලා

කඩමලු ඇන්දත් පින්කඳ බැබලෙනවා

කලට රුවන් වැසි වස්සන කාලේ

ශිල්ප උගත් දා... නුඹ සක්විති වෙනවා.....

~'~

සෑවුලන් හඬලන සීතල හිමිදිරි උදේ හිරිගෑට නොකඩා පොරෝනෙටම ගුලිවෙලා නිදන කොලුවෙක්. යාබද කුස්සියේ හනි හනික පුතුට අම්මා පාසල් ගෙනියන්න බත සරි කරනවා කඩිමුඩියේ. රේල්ලුවෙ වෙලා කණිසම හිතේ රඳවගෙන ලා දම් පාට හිමිදිරිය දවස උදා වෙන අයුරු බලන් ඉන්න තාත්තා තව තව සෑපට ගුලිවෙන පුතු දිහා බලන් මෙහෙම හිතනවා මට මෑවිල පෙනෙනවා.
අකුරට පමා උනොත් , වේවැල් කසායෙන් රිදෙන්නේ පුතුටමයි. පුතු වෙනුවෙන් දුක් ගන්නා අම්මත් හඬාවි පුතු අඳුරට වෑටුනොතින්. දුක දිනා ජීවිතය ජය ගන්නට විරිය කල යුතුමයි. අද කලුවර උනත්, සිල්ප සොඳින් උගන්නා පුතුනේ නුඹේ හෙට එච්චර කලුවර නෑ. ඔය කඩමලු, හීතල , බඩගින්න පිරුනු අතීතය දිහා ආපහු හැරිල බලාගෙන එදාට නුඹ සතුටින් හිනහ වේවි වර්තමානයත් එක්ක.
එදාට පුතු සක්විති කිරුළු පලඳිද්දී වැඩියෙන්ම සතුටු වෙන්නෙත් ඔය දුක් ගන්නා අම්මාමයි.  මානව දයාව , දරුවන්ගේ අනාගතය , බලාපොරොත්තු , හීන සහ දාරක සෙනෙහස නැලවිල්ලේ කැලැත්තෙන අපූරු ගීයක් ... ගීතය සිහිපත් කල මගේ යාලුවාට ස්තූතියි :)
ගීය අහමුද මෙතනින්....
ප.ලි.
හැමදාමත් වගේ මට අදත් අහන්න හිතෙනවා .. 'ඇයි දෙවියනේ මේ වගේ සොඳුරු පද වැල් දැන් නොලියවෙන්නේ ???? '