[131] "මේ කවියට නමක් දෙන්න"

නෑසෙන ඉසවුවක හිඳ
කවියක් ගොතන හිත
අකුරක් අඩු තෑනෙක
හිස්තෑනෙක පිරුනු බව හොයන...

හිස් තැන් ගොඩක් මැද
එකම එක අකුරක් පෙනෙන විට
එවෙත ලං වෙන හිත
හිස් කමක නොපහන් බව දනිත...

 .
කඳුලු ගැන , දුක සුසුම ගැන
විතරක්ම කවි ලිවු හිත
ඉන් එපිට ඈති අරුම
නොදුටු සේ නොව නොහිමි සේ හිඳ

වෑස්සක් ඈද හෑලෙන
අහස දෙස බලාගෙන
තවමත් කියන මගෙ හිත
නියං දුක ගෑන... අලුත් වෑස්සක් දෑක දෑක ..

එහි ඈත්තේ නොදරුවෙකු නොව
බියෙන් තෑති ගත් හිතක් මිස
කුමකටද බිය?
නුඹ අසනු ඈත...

අඳුරට සුලඟකටත් සසැලෙන්න
සාවකුටත් නොහිමි තැති ගැනුනු හිත
නොකියා කියයි බියට කාරණ
අහිංසකයි මමද, මා එක හිතද, එපමණට…

අතීතයෙන් පෙලන ලද හිතට
අනාගතයක පාට තවරන
වර්තමානය මත ඇතිරුව
උදා අවු ‍රැල්ල නුඹ...

අලුයම 4ට විතර...
2010-9-22