මෙන්න අරගන්න හීතල...

සිහිල සොයන ඇස්
දකින්නේ දුක
කලකිරීමයි
හිත ප්‍රශ්න කරන්නේ
"ඇයි?" කියායි...

ඊට පිලිතුරත්
මා ලඟයි..
එය මගෙයි...
දුකින් බර
පිලිවදන
මටයි..
මගෙයි...

මමම අසන නඩුවට
ඔහු
සාක්කියට
එයි...

මා නඩුව අසමින්
විත්තියට
උත්තරත්
සපයමි..

හඬක් බි‍ඳෙයි
ඉකියක්
නැග එයි
විහිලුවක් වාගේ

නඩුව අහවර වෙයි

මුකුත් නැති
හිස් හිස
බමන්නට පෙර
වැස්සක් යදියි

එකින් එක
වැහි බිඳු
හෙමි හෙමින්
එයි.

ඇවිත්
හෙවුවේ
සිහිල නේ...

මෙන්න
අරගන්න
හීතල...

හිරිකඩක සිහිල
දැන් ඉතින්
නාඬන්
නොසොයන්
උණුහුම...