බොඳවූ කුරු‍ටු ගෑ අතීතය
ආලයෙන් පිරියම් කොට
මම අලුත් සිතුවමක් අඳිමි
දුරින් නොව ලඟින් ඉඳ
පසුපසට ඉදිරියට නැවතද
යමි මම....
නොනැවතී හැඩ බලමි...
තව තව
හැඩ කරමි...
පිරියමේ පලුදු දැක
මොහොතකට නොසැනසෙමි...
හෙමි හෙමින්
පිලිසකර කලෙමි
ඒත්..
කාලය
අහෝ කාලය..!
නුඹ එය මෙසේ
වෙනස් කලෙහිය...
පිරියම දියව ගොස්
බලන් අතීතයේ කඩතොලු
යලි යලිත්
මතුවන හැටි......!
පසු සටහන
අතීතය සිහිනයක් වගේ.. එයින් ආ කවි පොත් මුලු වල හැංගි හැංගි උන්නා. එලියට එන්න ආලෝකය දකින්න කාලයයි මේ... ඉතින් එක එක හෙමිහිට මේ විදියට එලියට එනවා දවස් 18ක් තිස්සේ....
පිරියම් කරන විට මැකෙන කඩතොලු නැවත නැවතත් මතු වුවද
ReplyDeleteපසු කලෙක
කඩතොලු නොනැගෙන පිරියම් කිරීමක් සඳහා
පදනම වන්නේ ද එයයි..
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteමමත් බලාගෙන හිටියා කාලය පිරියම් කරයි කියලා සමහර දෙවල් , එහෙම නැහැ... කාවවත් විස්වාශ කරන්න එපා.. අපි හැමදාම රැවටෙනවා. කවුරුත් අපිව රැවැට්ටුවෙ නැහැ නෙද...?
ReplyDeleteස්වභාධර්මය හා මනුස්ස ආත්මදහිරිය...විඩාපත් නොවෙන උත්සහයකට ජය ගන්න බැරි දේයක් ත්යෙනවද?
ReplyDeleteමයිය්යට හිතෙන විදිහට ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ සිතිවමේ නෙමෙයි..සිතුවම දිහා බලන ඇස් දෙකෙයි.නැත්නම් සිතුවම තෙරුම් ගන්න හිතෙයි..
මිත්‍රයා.
ReplyDeleteඒත් මම දකින එක දෙයක් තියනවා. history repeats! ඒත් ඇයි?? ඒ අප අතීතය විසින් නිර්මාණය කරන ලද අත්දැකීම් වල ඡායා මාත්‍ර තුල යටි හිත බලපවත්වන නිසා. එය බිඳ දැමීම අපහසුයි. ඒත් අප ශක්තිමත් නම් කල හැකියි...
මුතුපබා
දැනගත් හැටි සිතා ගත හැකියි. ස්තූතියි.
රවා
මල්ලියා... ඔව් මල්ලියෝ අපි හැමදාම මේ මිරිඟුවට රැවටෙනවා..මල්ලි අපි රැව‍ටුනා කීම වැරදි තමා. ඒත් අපි ජීවත් වෙන්නේ විසම සමාජයක. සරල සිතුම් පැතුම් එහි බහුතරය තුල නෑ. සරල අරමුණු වලට වඩා යටි අරමුණු වැඩියි මල්ලි.
මයියා.
මගේ බ්ලොගේට එන ඔබවා ආදරයෙන් සාදරයෙන් පිලි ගන්නවා. අප ජීවත් විය යුත්තේ ඇස් වලට සරිලන්නට නොවේ කියා මට හිතෙයි. ඒත් අපේ විඥානය නිර්මානය විය යුතුයි සමාජානුයෝගිත්වයට සරිලන අයූරින්.. එහෙමයි මට නම් හිතෙන්නේ.
සිතිවිලි ඉපිද යලි මොහොතින් නැති වෙන වා
ReplyDeleteකිසිවක් ඉතිරි නැත; එය අමතක වෙන වා
ආපසු සිහි කලොත් හදවත කකියන වා
සිතිවිලි අතර ඔබ ආයෙත් තනිවෙන වා
සමහර සිතුවම් අඳින කොටම බොඳ වෙලා..
ReplyDeleteදයාබර සරත් මාමේ
ReplyDeleteසිතිවිලි තුලම කිමිදී
උන්නු හීනය එලිවුනි
ඇස් දෙක වසා හුන්
තිමිර පටලය සමු දුනි
කඳුලු පොදි එක් කල
අතීතය සිහි නොකරමි
එයින් ලද මා දැනගත්
පාඩම් නිතර මුමුණමි...
ස්තූතියි මාමේ
මාරයා
ReplyDeleteඅඳිනකොටම බොඳ උන නිසාම ඒ සිතුවම කවදාවත්ම ලස්සන වෙන්නෙ නැති බව බුද්ධියෙන්ම හිතුවොත් නියපොත්තෙන් කපන්න හැකි දේ නියපොත්තෙන්ම කඩා දානු හැකිය.
ඇරඹුමම කඳුලක් වෙලා....