[265] මගෙ හිත ගත් පොතක් 5 - අමුතු ඉලන්දාරියා

අද මම කියන පොත යම් විවාදයට තුඩු දුන් පොතක්.. කොටින්ම මේ මාතෘකාවත් එක්තරා ටැබූ සබ්ජෙක්ට් එකක්.. මම දන්නෙ නෑ මේ ලන්කාවෙ ටැබූ සබ්ජෙක්ට් ටැබූ පිලිවෙතින්ම ක්‍රියාත්මක වෙනවද කියලා. ඒ නිසා ටැබූ සබ්ජෙක්ට්ස් පිලිබඳ මගේ මතවාදය වෙනස් එකක්.. මේක ලිවව කියලා මම බ්ලොග් සින්ඩිකේටර වලින් ඉවත් වුනත් ඉතින් මොනව කරන්නද? 

ශ්‍යාම් සෙල්වදුරෙයි කියන්නෙ සුවිශේෂී ශ්‍රී ලාංකික ලේඛකයෙක් .. ඔහු සුවිශේෂී වීමෙහි පළමු හේතුව වන්නේ ඔහුගේ ලිවීමේ හැකියාව. ඔහු ලාංකීය ඉන්ග්‍රිසි ලේඛකයෙක්. ඔහුගේ උසස් බස හැසිරවීම තුල තිබෙන සුවිශේෂී ගුණය මනා සේ උකහා ගන්නට සමත් පරිවර්තකයින්ටම ඔහුගේ පොත හසු වීම ඔහුගේ භාග්‍යයක්.

ඔහු පිලිබඳව අනෙක් විශේෂත්වය තමයි ඔහු සමලිංගිකයෙක් වීම.  ඇත්තෙන්ම මම ඒක විශේෂත්වයක් හැටියට දකින්න කැමති නෑ. ඒත් විශේෂත්වය තමයි ඔහු ප්‍රසිද්ධියේ ඔහුගේ ලිංගික නැඹුරුව පිලිබඳව පෙනී හිටින එක. මම සමලිංගිකත්වය හරි දෙයක් හෝ වැරදි දෙයක් හැටියට දකින්න උත්සහ ගන්නෙ නැහැ. මගෙ ස්ට්‍රේට් නේචර් එක මේ ලෝකෙ හැමෝටම තියෙන්න ඕනෙ, ඒක තමා හරි, අනික් උන වැරදි කියන මතයේ මම නැහැ. ඒත් ශ්‍යාම් සෙල්වදුරේයිට තිබෙන ඒ නිර්භීත කම නිසා, ඔහුගේ ලිවීමේ කෞශල්‍යය සමලිංගිකත්වයෙන් නිග්‍රහයට පත්කරන්නට ඔහු ඉඩ තබන්නෙ නැහැ.

කාලයක් මම ඔය ගේ-ලෙස්බියන්- බ්ලා බ්ලා හැම මිනිහා දිහාම අප්පිරියාවෙන් බැලුවා. ඒත් මම පස්සෙ හිතුවෙ නම් ඒ මිනිස්සුන්ගෙ චොයිස් එක ඇත්තටම ඒගොල්ලො හිතා මතා ඇති කරගත්තු දෙයක්ද එහෙම නැතිනම් ස්වභාවික දෙයක්ද කියලයි...ඒ කොයි හේතුවෙන් උනත් උනුත් මේ ලෝකෙ ජීවත් වෙන්න එපැ‍යි. උන්ව පිලිකුල් කරලා වෛර කරලා සමාජෙන් කොන් කරන එක මනුස්ස කමක්ද? අනෙක් අතට සමහරුන් ඔය නැඹුරුව්ට ඔපසුකාලීනව යොමු වෙන්නෙම පරිසරය විසින් අනෙක් මිනිසුන් විසින් අපහරණයට හෝ පෙලඹීමටල් ලක් කිරීමෙන් වෙන්න පුලුවන්... 

 මේ එක එක කාරණා නිසා විවිධ මට්ටම් වලින් සමරිසියන් බිහිවීමට අපි සොබාදහමට දොස් නගා පලක් නැහැ. උන්ට දොස් නගා පලකුත් නැහැ. අපට එහෙම වීමට අවශ්‍ය නැතිනම් , අපට උන්ගෙන් අනතුරක් බලපෑමක් පෙනෙනවා නම් ඉවත් වීමයි..

ඒ කොහොම උනත් අද කියන්න යන පොතෙහි කතා නායකයා ශ්‍යාම්ම තමයි. ඔහුගේ ලමාකාලය , එකල රටෙහි පැවති භීෂණය, මෙන්ම ඔහු තුල පවතින සමරිසි හැඟුම් දාමයන් සමාජය , මාපියන් සහ සිය පරිසරය විසින් කොතෙක් දැඩි ලෙස වාරණය කරන අයුරුත් එයින් ඔහුගේ ජීවිතය තුල පැන නගින කැලඹිල්ලත් කියවීමෙදී ඔබේ සිත තුල වුවත් සමරිසියන් කෙරෙහි ඇතිව තිබෙන ජුගුප්සාව අනුකම්පාවකට පරිවර්තනය වේවි. 

ශ්‍යාම් ගේ කුඩා කාලයත් , කුඩා කාලයේ පටන් ඔහුගේ තිබෙන ගැහැණු දැව්‍රිවියකට තිබෙන ළමා ආශාවනුත් , ඒ ආශාවන් තුලින් දෙමාපියන් හඳුනා ගන්නා ඇතැම් රිසි කමුත් තුලින් කතාව ගලා යන්නේ අතිශය සානුකම්පිත අයුරින්. පොතක් කියවීමෙන් විය යුත්තේ කියවන්නාගේ මනස තුල සිය ආකල්පමය තිගැස්මක් සහ පරිණතියක් ඇතිවීම නම් මේ පොත කියවීම තුලින් එය මනාව ඉටුව තිබෙන බවක් මම පුද්ගලිකව දකිනවා. 
ඒ පොත අවුරුදු පහලොවෙ දාසයෙහි පොඩි උන්ට නම් මම අනුමත කරන්නෙ නැහැ. මෙබඳු දේ කියවීමටත් කියවීමෙන් ජීවිතය ආරූඪ නොකර ගෙන සිටීමටත් යම් කිසි පැසුණු මනසක් අවැසි බවයි මගේ හැඟීම.  වුරුදු තිහ පසු වීත් නොපැසෙන මනස් තිබෙන බවත් අවුරුදු දාසයේ දාහතේ ඇතැම් කොලු කෙල්ලනුත් ජීවිතය දෙස සමබරව බැලීය හැකි වීමත් විය හැකියි. මෙබඳු පොතකින් ඔබ තුල ජනිත විය යුත්තේ අවබෝධයක් , අනුකම්පාවක් පමණයි. 

 ඔහු අමුතු ඉලන්දාරියෙක්... ඔහු ඇත්තෙන්ම අමුතු ඉලන්දාරියෙක්. අමුතු වූ පමණින් ඔහු සමාජයෙන් පිලිකුලෙන් පහකළ යුතුද? එය බහුතරයක් වූ විරුද්ධ ලිංගික ආකර්ෂණයෙන් යුතු බලවත් ප්‍රජාවක් විසින් කළ යුතු දෙයක්ද? 

මා සමරිසියෙකු හෝ එබන්දකට ලෙහෙසියෙන් පෙලඹවිය හැකි චරිතයක් නොවේ.  එහෙත් එසේ වූ පමණින් මා 'අමුතු ඉලන්දාරියා'හි නිර්මාණ හැකියාව අගය නොකර සිටිය යුතුද? ශ්‍යාම් සෙල්වදුරෙයිගේ අගය ඔහු සමරිසියෙකු වීමෙන් උලුප්පවිය යුතු හෝ ලඝු කළ යුතු නොහේ... 

සමරිසියන් සමාජයේ සමච්චලයට විහිලුවට හෝ පිලිකුලට ලක් විය යුතු තරම් වරද කරන්නවුන් නම්, අප ඊට කලින් මාපියන් කපා කොටා මරන දරුවන් , දරුවන් දූෂණය කරන මාපියන් (බිඳුනු බිලින්දා පොත කියවන්න) , අංගුලිමාලයින් යනාදී එකී මෙකී නොකී ප්‍රජාවද ඊට පෙර බැහැර කළ යුතු වෙමු. 

මා පුද්ගලිකව අදහන දෙය නම් , පොතකින් ගීතයකින් චිත්‍රපටයකින් චිත්‍රයකින් හෝ කිනම් හෝ දෙයකින් , එය විඳින්නාගෙ අමනස තුල මෙතෙක් නොදැල්වුනු ආස්වාදයක් ආලෝකයක් හෝ පරිණතියක් පහළ කළ යුතු බවයි. 'අමුතු ඉලන්දාරියා' ඊට සමත් වූ හෙයින් අසම රිසි මා විසින් , කවුරුත් ගසන අසාධාරණ ලේබල වලට බිය නොවී ශ්‍යාම් සෙල්වදුරෙයි අගය කළ යුතු බව තීරණය කළෙමි.