[260] මම වෙරි වුනෙමි ...

මද්දහන් උණුසුමට මොළය රත්වෙන වෙලාවෙහි , කාර්යබහුල කාර්යාල මේසයේ ලිපිගොනු පිරිවරාගෙන , මොන සාහිත්‍යයක් ලිවිය හැකිදැයි කෙනෙකුට සිතෙන්නට පුලුවන. චිත්ත රූප මැවීම ! එය කැමැත්තක්, ආස්වාදයක්, ඇබ්බැහියක් යන මට්ටම් වල හිඳ ලෙඩක් දක්වා වර්ධනය වන අවස්ථාවන්හිදී චිත්ත රූපය කොතරම් බලවත්දැයි කියන්නේ නම් , එය චිත්‍රපට රූප රාමු පෙලක් වේග ධාවනය වන්නා සේ පෙනෙන්නට පටන් ගනියි. ඒ දුවන්නේ මගෙ හිතේ ඇඳෙන බයිස්කෝප් එකය.

මා සිහින දකින්නියක් විය හැකිය. එහෙත් මම මමත් , මගේ හීන වලටත් , හීන දැකීමෙන් කොතෙකුත් වෙහෙසපත් නොවන ජීවිතයටත් මහත්සේ පෙම් බඳිමි.

රහමෙර කොයි වගේදැයි බලන්නට රස බලා ඇතත් , උගුරෙන් පහලට නොගිය නිසාත් , පානයක් කර නැති නිසාත් , වෙරි වීම හෝ මත් වීම ගැන මට පුලුල් අදහසක් නැතිය. එහෙත් හදට වදින ගීයක ආනුභාවයෙන් දෑස් අද්දර මගේම චිත්ත රූප වේග ධාවනය වන මානසිකත්වය ආරූඪ වන කල්හි, ශරීරයට බලපවත්වන ගුරුත්වය අඩු වන විටදී , මමත් එක්තරා අන්දමකින් වෙරි වෙමි. හෙවත් මත් වෙමි. ඉදින් ගීතයකට මා වෙරි කිරීම කළ හැකිය. 

පසුගිය සතියෙහි ගිනි මද්දහනෙහි , සිදාදියේ කාෂ්ඨ අවුවේ , රිය තුලදී මට වෙරි වුනේය. ඊට හේතු භූත වූ කාරණා අතර , ප්‍රීතියෙන් ඉපිල ගිය මනසකුත්, මගේ ප්‍රීතිමත් ආශ්චර්‍යයෙන් උදම් වන ප්‍රිය හදකුත්, ඒ ශරීර ස්කන්ධ අතරින් හෙමි හෙමිහිට ගුවනට මුසු වූ ගීතයකුත් අඩංගුව තිබුනේය.

අද මේ සටහන ලියවෙන්නේ , මගේ ප්‍රීතිමත් මනස ගැනවත්, ඒ ප්‍රීතියට සමාන ප්‍රීතියෙන් පොහොර දැමූ ප්‍රිය හද ගැනවත් නොවේ. ගීතයක් නිසා වෙරි වී මගේ සිත තුළ ධාවනය වූ බයිස්කෝප් එක ගැනය. 

ගිනි මද්දහනේ පාර අයිනේ එකෙළ මෙකෙළ වෙන කොල්ලෙකි. වෙලාව බලන්නේය. ජංගම දුරකතනය බලන්නේය. ආයිත් පාර බලන්නේය. කවුරු හෝ එන මග බල බලා මහ දවල් කල් මරන්නේය.

දිවා දාහයෙන් අකර්මන්‍ය වූ සිදාදියේ එක කොනක කඩි ගුලක් ඇවිස්සෙයි. කඩින්ට කිසි සේත්ම සමාන කළ නොහැකි තර්ම් වෛවර්ණවත් ගැටිසීයන් රංචුවක් එක් පටු පාරකින් මහ පාරට මුදා හැරෙයි.   බොහෝ ඇස් එදෙසට හැරෙයි. දෑසින් දැක් විඳගනු වස් වේගය බාල වන රථවාහනද , ගමන බාල කරන තරුණ ඇස්ද අතරෙන් අපේ කතානයක කොල්ලාගේද ඇස් නිකම් ඉන්නවාට එදෙසට යොමු වෙයි.  ජීවිතේ අහම්බයකි.

මෙතෙක් කොල්ලා මග බැලූ දෑස් , ඒ මල් පෙරහැරෙහි නැති බව නිසැක වුවද , ඇසකට 'අසිරිය' යනු අමාවක්මැයි ! 

අහංකාර කොල්ලන් , කෙතෙක් සොඳුරු වුව, ලඟින් යන කෙල්ලන් දෙස කෙලින් නොබලති. දුර තියා ඇස් අයා , හද දල්වා බලා හිඳින තියුණු ඇස් , පරතරය කෙටි වෙද්දී , නොසැලකිල්ලත්, අහම්බයත් , අහංකාරයත් ආරූඪ කරගනී... කතා නායක කොල්ලාටද , මේ මල් පෙරහැර ලංව එද්දී ඒකෙ වගක් නැති වගක් පෙන්නන්නට හිතෙයි. අහක බලාගෙන , හිත ඇතුලෙහි කුතුහලය යටපත් කොට යලිත් ජංගම දුරකතනයත්, ඔරලෝසුවක් නුරුස්නායෙන් විමසන කොල්ලා වැරදීමක් වගේ පෙන්නාගෙන , අහම්බෙන් වගේ ආයෙත් මල් පෙරහැරට හැරෙන්නේ ඉච්චාවටය!

සඳක් ! මල් අතරෙහි , නිවි නිවී පත්තු වෙන තරු එලි දෙකකින් , පපුව මත අකුණු සලකුණක් සටහන් වෙන්නේය! ජීවිතේ අහම්බයක්!  සඳ රැජිණිය , කොල්ලා , මුහුණට මුහුණ දකින එක නිමේශයෙක , ලෝකය සහ ලෝකයෙහි ඇති සියලුම ඔරලෝසු දීර්ඝ විරාමයක් ගන්න තීරණය කරයි.

හදවතින් ඈ අත්පත් වන. හදවතින් ඈ ලුහුබඳින, හදවතින් ඈවම ඉල්ලා හඬන ඒ දිගු මොහොත , සැබවින්ම පොළොවෙන් අඟල් කිහිපයක් ඉහළින් ඇවිදයන , ඔහුගේ ලෝකයෙහි එක් නිමේෂයකි. 


සඳෙහි එක කැල්මෙන් , කොල්ලාගේ සිතෙහි සැණකෙලියක් ඇරඹෙන්නේය.දෑසත් හදවතත් අන්ද මන්ද වී ගොස් , පෙරහැරෙහි උත්කර්ශය මතින් කොලු හදවත පන්තේරු නැටුමක් නටන්නේය. මොහොතක සැණකෙලිය අහවරය ! ඔරලෝසු යලි දුවන්නට වෙයි. ජීවිතය  යලි නතර වූ නිමේශයෙන් පටන් ගත යුතුමය. එහෙත් කොල්ලාගේ සිතෙහි රඟන රැජිණිය අහක බලා,  ජීවිතයත් උත්කර්ශයත් පැහැර ගෙන ඉදිරියට ඇදී යන්නීය. ඇදී යන පෙරහැර මත්තේ මොහොතක සොවින් හැපෙන කොල්ලාගේ හදවත මත සඳවතියගේ මුදු පියසටහන් එහෙත් සීරුවෙන් ඇවිද යන්නීය.

ජීවිතයෙන් බැහැරව ගිය එම මොහොත ආස්වාදනය කරන පිරිමි හදවත බිඳකට වැලපෙන්නේය. ඒ බිඳ සැණකෙලියෙහිද , උත්කර්ශයෙහිද, දැවුමෙහිද , පසුතැවුමෙහිද සම අයිතිය හිමි කොටගෙන හිඳියි. ඒ මොහොතෙහිදී,  ඔහු ඔහු නොවේ. ඔහු නොවන්නේද නොවේ. එහෙත් ඒ මොහොත ඇත්තේ වෙනමම ලෝකයකය.  ගැහැණු ඇස් දෙකක් හා පිරිමි හදවතක් මැද්දෙන් ක්ෂණික රිදී ඉරකින් සටහන් කල අකුණු පහරක් බඳු එම මොහොතෙන් පමණක් සුසැදි  ලෝකයකටය.

නැටුමෙහි ආවේගයත්, අහම්බයෙහි උත්කර්ශයත්, පෙරහැරෙහි පන්තෙරු සැණකෙලි නදත් , කෙමෙන් වියැකී යයි. දාහයත්, රථවාහන නාදයත් , දෙනෝ දාහක් මිනිසුනගේ වෙහෙසකර මුහුණුත් කෙමෙන් වේදිකාවට අවතීර්ණ වෙයි. 

එදෙසම බලාගෙන  , නිමා වෙමින් පවතින සැණකෙලි බිමක , තරු එළි පමණක් ශේෂ කොට සැඟව ගිය සඳ රැජිණිය මත්තෙහි සිත පැටලී වික්ෂිප්තව හිඳින ඔහුගේ දෑත් අල්වා ගන්නා , ඔහුගේ පියවි ලොවෙහි පෙම්බරිය 'අනේ සොරි ලේට් වුනා' කියා නිදහසට කරුණු කියනවා විය හැකිය.

මල් පෙරහැරෙහි පන්තේරු නාදයත්, බිම වැටුනු නිල් තරු එලිත්, මකා දමමින් ඔහුගේ බරැති අඩි සටහන් , පෙර මොහොතෙහි ගිය පෙරහැරෙහි සළකුණු මකා දමනවා විය හැකිය.   ඒ මෘදු පියවර,  භෞතිකමය සීමාවෙහි බොහෝ දුර වුවත්, හොර පූසියකගේ සීරුවෙන් යුතුව , ඒ පිරිමි හද කුටීරයෙහි කාටවත් නොපෙනුනු මුල්ලක තවමත් ඇවිද යනවා විය නොහැකිද?


මල් පෙරහැර එන්නා සේ හිඳිමි
ඔබ මහද පුරා ඇවිදින සුව විඳිමි
ගැල් පෙරහැර යන්නා සේ නිදමි
ඔබ අහක බලා ගිය පසු දුක් විඳිමි

ඒ දුක  නිමක් නැති
එනමුදු කමක් නැති
යලි හිත හදාගමී
සදහට පතා එමී
හඹ එමී සදා ඔබම පතමී....

නිල් තරු බිම වැටිලා සේ දුටිමී
ඔබෙ නෙතු සඟලේ එලි සේරම දුටිමි
නිල් එලි පෙල දැවෙනා සේ දුටිමි
ඔබ ඉවත බලා ගිය දුක හා ගැටෙමී

සඳ ‍රැජිනිය වඩිනා සේ දුටිමි
හිත ඇතුලෙන් පන්තේරු නැ‍ටුම් නටමි
පෙරහැර මා හැර ගිය බව දුටිමි
ඔබ මා ලඟ නැවතී ඇති බව දුටිමී

ඒ සැප නිමක් නැතී
තාමත් පමා නැතී
ඔබෙ සිත බදාගමී
සදහට සිනා සෙමී
සිනා සෙමී සදා ඔබම පතමී

නිල් තරු බිම වැටිලා සේ දුටිමි
ඔබෙ නෙතු සඟලේ එලි සේරම දුටිමී
සඳ ‍රැජිනිය වඩිනා සේ දුටිමී
හිත ඇතුලෙන් පන්තේරු නැ‍ටුම් නටමී

ගැල් පෙරහැර යන්නා සේ නිදමී
ඔබ අහක බලා ගිය පසු දුක් වින්න්හ්දිමි
පෙරහැර මා හැර ගිය බව දුටිමි
ඔබ ඉවත බලා ගිය දුක හා ගැටෙමි

ඒ දුක නිමක් නැතී
එනමුදු කමක් නැතී
යලි හිත හදාගමී
ඔබෙ සිත බදා ගමී
හඹා එමී සදා ඔබම පතමී

මල් පෙරහැර එන්නා සේ දු‍ටුවා
ඔබ මහද පුරා ඇවිදින සුව වින්දා
පෙරහැර මා හැර ගිය බව දු‍ටුවා
ඔබ අහක බලා ගිය පසු දුක් වින්දා  

ගීතය අහන්න මෙතනින්