[196] LOVE නිසා නිවනක් නැති සොබාදහමට ආදරයෙන්..

කොණ්ඩ කිරිල්ලියක්ට බස් එකෙ වෙච්චි ඇබැද්දි සහගත දුක්බර සංවාදෙට හොරෙන් ඇහුන්කන් දුන්නට, (ඇත්තෙන්ම කිව්වොත් ඒක ඇහෙන තරමට සද්දෙන් වුන දෙයක් නිසා මට කරන්න දේකුත් නෑ) ඊට පස්සෙ අද වෙනතුරුත් එච්චර අමුතු දෙයක් ඔලුවට ආවෙ නෑ කියාගන්න ලියාගන්න. ඒත් අද උදේ මීඩියා ෆයර් එකෙන් බාපු සින්දු ගොඩාරියෙ එක හා සමාන සින්දු තුනක් ඇහිලා අනේ මන්දා මොනවදෝ ලියවෙන්න ගත්තා..

"

මගේ හිතේ දුකක් කියා දෙයක් නෑ
බලාපොරොත්තුවක් කියා දෙයක් නෑ..
ආදරේ කියා අලුත් දෙයක් නෑ.
වින්ද වේදනා හදේ තවත් නෑ

"

එහෙම කියද්දි , ඔය කියන තරම්ම දුකක් නෑමදැයි අනේ මට හිතෙන්න ගත්තා... වේදනාවක් නම් ඒක, මතක් නොකර ඉන්න තාක් අපිට පුලුවන් හිත තද කරගෙන ඉන්න. ඇත්තෙන්ම අපිට ප්‍රායෝගිකව කරන්න වෙන්නෙත් ඒකම තමයි. එහෙම නොවී, ඒ කල්පනාවෙම ගිලුනොත් හෙම සිද්ද වෙන්නෙ අපි මානසික පිස්සො වෙන එක. කල්පනා කරලම අපිට පුලුවනි ඕනෙ නම් තොන්ඩුවකට බෙල්ල දා ගන්නත්. ඒත් ජීවිතේ එතෙන්ට යන එකට වඩා හපන් කම එතෙන්ට නොයා ජීවත් වෙන එක. 

එහෙම බැලුවම මේ ගීය අපිට කියන සිතුවිල්ල හිතේ පැල කරගන්න එක නුවණට හොඳයි. ඉතින් ඔන්න මගෙන් අහන්න එපා මේකෙන් කරන්න හදන්නෙ හිත රවට්ටනවා වගෙ එකක් නොවෙයිද කියලා. කැමති අයට කැමති තේරුමක් ගන්න හැකි... 

මම පුද්ගලිකව ගන්න කැමතියි මේ තේරුම; හිතේ ගැඹුරුම පතුලේ තියන වේදනාවන් එක්ක දුක් විඳිමින්, කඳුලු වගුරුවමින් ජීවත් වෙවී , හැම දේම කඩා වට්ටගෙන ජීවිතේ අත්හරින්න පුලුවනි. ඒත් ඒක හපන් කමක් නෙමෙයි . අවංක සත්‍ය ප්‍රේමයකින් අපි පැරදුනා නම් , ඉතින් අපි අවංකව ජීවත් වුනා නේ.වෙන්න තිබුන දෙයක් වෙන්න ඇති කියල හිත හදාගෙන කැ ගහල මේ ගීය කියල හිත හැල්ලු කරගෙන , ජීවිතේ ඉතුරු දේවල් වලට හිත යොදවන්න පුලුවන් නම් ඒක ලොකු හපන් කමක්. කොච්චර ගැඹුරු උනත් ආදරේ අහිමි වුනා කියලා අපි ගැඹුරු ලිඳකට පනින්න ඕනෙ නෑ නේද ගැඹුර ඔප්පු කරන්න ?

"

පියඹා , යනවා මා ආකාසයේ
අවසානයි ප්‍රේමාදරේ
ගිරවෝ , කොවුලෝ ,
මිදුනා මා ආදරෙන් ...

"

මෙන්න ඊලඟට ඇහුන ගීය... ආදරෙන් මිදෙන්න නම් එච්චර පහසු නැහැ. අනේ මන්දා ගිරවු , කොවුල්ලු , ගහ කොල , සතා සීපාවුන් මතකයෙට එන්නෙම ආදරේ අවසාන උනාමද මන්දා.. නෑ අපි එච්චර නිර්දය විදියට නොබලා ඉමු. ඒත් ගහකොල සතා සීපාවුන්ගෙන් ගම්‍ය වෙන අවට පරිසරය අමතකම වී යන තුරුම ආලය කෙරෙහි තදින් ඇලී ගැලෙන එක කොයිතරම් හොඳද මන්දා... 

එහෙම ගැලෙන්නත් හේතු තියනවා.. සමහර විට ජීවත් වීම උදෙසා ආදරය මිස අන් කාරණාවක් නොවෙන තරම්ම බාහිර ලෝකයෙන් පීඩාවට පත් වෙලානම් ඔබ ඉන්නේ, ආදරය ඔබට මහාමෙරක් වෙන්නට පුලුවන්.. (ඒත් අමතක කරන්න නරකයි, මහමෙර උනත් කවුද දන්නෙ කඩා වෑටෙන්නෙ නෑ කියලා. පොඩි පස්කන්දක් වගෙ නෙමෙයි මහමෙර කඩා වැටෙනකොටනම්.. නේද?)  

එක්කෝ අනවධානය නිසා, ආදරය ඔබෙ ජීවිතේට ඒ තරම්ම වැදගත් නිසා, ඔබට අවට දේ ගේදොර , නෑසියන්, ගහකොල, සතාසීපාවුන් පමණක් නොවෙයි ඉගෙනුම , කැම බීම පවා අමතක වෙන්නට පුලුවනි. මේක හොදද නැද්ද කියා මම විවේචනය නොකර ඉන්නම්. ඒත් එය දීර්ඝ කාලීනව ප්‍රායෝගිකද නැද්ද කියලා නම් හිතන්න පුලුවනි නේද?

ආලය යම් හෙයකින් බිඳුනොත් , ප්‍රතිපලය භයානකයි.. ඔබ නොසලකා හල බොහෝ දේත් අහිමි වී තිබෙන්නට පුලුවන් මේ වන විට... එහෙම වුනොත් දැනෙන තනිකම සුලුප‍ටු නෑ. බිඳී යන්නට සූදානමින් සිටින ආදරවන්තයා හෝ වන්තිය , ඔබේ තනිකම එතරම් තකන එකක් නෑ. එතකොට ??? ඔබ තනිවේවි.  

හිතන්න ඔබේ ආලය එහෙමම පැවතියා.. ඒත් ජීවත් වෙද්දී, අත්හල බොහෝ දේ ඔබව අසරණ කරාවි. කවුද දන්නේ සමහර විට අත් හල දේ වෙනුවෙන් යම් දාක ඔබෙ ආදරවන්තයාම/ වන්තියම ඔබව අසරණ කරාවිද කියා .. එතකොට...

ඒ නිසා ගිරවුන්ට ,කොවුලන්ට හැමදාම ආදරේ කරමුද?

"

කුරුලු ගීත මට ඇසුනා
ඇලේ දොලේ මල් පිපුනා
ලඳකට පිදුවාට වඩා
සතුටක් මට ඉන් දැනුනා... 

"

මේ කුරුලු ගී හැමදාම ඇසේවා... ගහේ කොලේ මල් හැමදාම පෙනේවා... ලඳකට/මිනිසෙකුට ආදරේ කියන වචනයට වඩා ප්‍රායෝගික වූ සෑනසීමක් කොහේ හෝ ඇති.. 

' වර්ගයා බෝ කිරීමේ සොබා දහම් නීතියට අනුගත වන්නට තරම් කොම්පැටිබල් වූ විරුද්ධ ලිංගිකයෙකු සමග එකතු වී , පෘථිවිය මත ස්ථාවරත්වය ගොඩනගන අතර තුර , සුන්දර සතු‍ටුදායක යුග ජීවිතයක් මට හිමි වේවා'  ... අපි එහෙම පතමු නේද?

"

කුරුල්ලන්ට ගී හදන්න
ගහට කොලට පාට දෙන්න
වීසි කලෙමි , හදේ තිබුන
ආදරයයි , කරුණාවයි
කාටවත් නොදී...

"

ආදරය කරන තාක් නිවනක් නැති සඳ තරු මල් අහස ගැනත් , විරහව දැනෙන තාක් අමතක වන ගහකොල සතා සීපාවන් කුරුල්ලන් ගැනත්  , මාද සිතමින්ම, සොබා දහම ආදරයත් විරහවත් සමග මේ තරම් ලඟ කිම දැයි සිතන්නට ඔබට විසාල අක්කර ගානක් සිතීමේ ඉඩ ඉතුරු කරමින් අදට මම නවතින්නම්....