[162] මේක ආදර හීනයක් !

ආදරේ හීනයක් වෙන්නෙ අපි හීන මවද්දි. හීනෙන් පොඩ්ඩක් එලියට ඇවිත් ඇස් ඇරියම සැබෑව ඇතුලෙ තියෙන්නෙත් සොඳුරු ආලයමයි.මොකද හැබෑ වෙන්නෙම අපෙ හීනම තමයි... අපි වැඩිපුර නොහිතුවට....


එයාගෙ 'අරයා' එයාට ටෙඩියො දුන්න පලියට මම 'ටෙඩියො' හොයන්නෙ නෑ. අරයගෙ 'මෙයා' රෝස මල් දුන්නු පලියට මම ගිණි ගනන් රෝස මල් හොයන්න කිව්වෙ නෑ. හැමදාම මම හෙවුවෙ ලෝකෙ කාටවත්ම නොලැබෙන දෙයක් මම වෙනුවෙන්. යාන වාහන යන්ත්‍ර සූත්‍ර නෙමෙයි.. මිල මුදලින් මනින රත්තරං නෙමෙයි.... ඒ වෙනුවට එක අකුරක එක පේලියක තියන සුන්දරත්වය මට ජීවිත කාලය පුරාවට විඳින්නට හැකි නිසා. ආදරේ වෙනුවෙන් ගෙවෙන  ජීවිතේ සංකේතයක් වෙන්න.


හාට් එක මට ආදර සංකේතයක් වුනේම නෑ. හාට් එකේ විතරක් තියන ආදරේකට මම ආස නෑති නිසා, මේ ආදරේ හාට් එකෙන් පටන් අරගෙන මොලේ දක්වා හැම නහරයක් දක්වා හැම හුස්මක් දක්වා ඔඩු දුවන නිසා. 


මගෙ ආදර සංකේත දෙකක් තියනවා.
1. හෑපි ෆේස් එක...


අපි ආදරේ කරන හැම මොහොතකම අපේ හිත පතුලෙන්ම හිනාව මතු වෙනවා.ඒක නිරායාසයෙන් එන දෙයක්.. ජීවිතේ සතුට වෙනුවෙන්, නිවී සැනසීම වෙනුවෙන් හොයපු ආදරේ ලැබුනාම ඒ විදියටම , කට කණේ මිස අන් කවර කතාද?

2. ".................................."
මේක මම කියන්නෙ නෑ... මන් හිතන්නෙ කවද හරි මට කියන්න පුලුවන් වේවි....
ලාවට කියන්නම්කෝ... මෙතන හීන කියලා හපොයි වෙන වින්නැහියක් වුනොත්...  
ඒ සංකේතේ තමයි ආදරේ අඳුනන , ආදරනීය , ආදරබර, ලයාන්විත , සංවේදී කැරලිකාරයෙක්... :)


 ජීවිතේ දුකක් තමයි.. යථාර්ථයට ගොඩාක් පෙම් බැන්දොත් ඒක තමයි ඇත්ත. ඒත් මේ විශ්වයම ලඝු කරන්නට උනත් මට පුලුවනි ආදරය වෙනුවෙන්... ගහකොල ඇල දොල සතා සිවුපාවුන් මේ හෑමකෙනෙකුටම ආදරය දෑනෙනවා. විඳිනවා. අන්තිමට අහිමි වෙනවා.ඒක තමයි ධර්මතාවය...  පුද්ගලභාවයෙන් මනින කල ආදරය මිය යද්දි ,'ආදරය' හැමදාම පවතිනවා. ඒ නිසා මියෙන්නට පෙර ,මේ ගතවෙන පුංචි කාලෙ ඇතුලෙ , අපි අපේ ඉතුරු බාගෙ(Other Half)හොයනවා. ඒ අපිට ඉතුරු බාගෙ නැතුව පවතින්න බෑරි නිසා.


මේ ඉතුරු බාගෙ ගැන වද වෙච්චි පලවෙනියා හෝ අන්තිමයා ඔබ හෝ මම නෙමෙයි.


පවුලෝ කොයියෝ Eleven Minutes පොතේ 162 වෙනි පිටුවෙ ඒ ගැන මෙන්න මෙහෙම කියනවා.


" මෑවීම ආරම්භයේදී ගැහැනුත් පිරිමිත් හිටියෙ දැන් ඉන්න ලෙසට නෙමෙයි. තිබුනෙ එකම පෑවෑත්මක්. ඒ ජීවියාට හුඟාක් කොට ශරීරෙකුත් බෙල්ලකුත් තිබුනා. ඒත් එයාට දෙපෑත්තට බලාගෙන ඉන්න මූනු දෙකක් තිබුනා. ඒක හරියට සත්තු දෙන්නෙක් මෑලියම් ගාල පිටට පිට තියලා ඈලෙවුවා වගෙයි.


කොහොම හරි ග්‍රීක දෙවියෝ මේ ගැන ඉරිසියා කලා. ඒ මොකද අත් හතරක් තියන නිසා ඒ සතාට හුඟාක මහන්සි වෙලා වෑඩ කල හෑකි.මූනු දෙක නිසා ඉතාම සෝදිසියෙන් ඉන්න පුලුවන්.. කකුල් හතර නිසා ගොඩ වෙලාවක් ඈවිද්දා වෑඩ කලා මාන්සියක් නෑතුව. ප්‍රජනනය පවත්වා ගන්නත් දෙදෙනෙක් අවශ්‍ය වුනේ නෑ.


 සියුස් මේ සුරයින්ගෙ ශක්තියෙන් කොටසක් අයින් කරන්න හිතලා, එයා අකුණු පාරකින් දෙකට කෑපුවා මේ සත්වයාව. ඒ අනුව ලෝකෙ ගැහැනියත් පිරිමියාත් නිර්මාණය වුනා. ඉතින් මේ දේ ලෝකෙ ජනගහනය වෑඩි කලා. ජීවත් වෙන උන් කිසිම හෑකියාවත් ශක්තියන් නෑති දුර්වලයො වුනා. මොකද තමුන්ගෙ ඉතිරි භාගය තමුන්ට අහිමි වුන නිසා. මිනිහාට සහ ගැහැනියට මහන්සි දැනෙන්නට වුනා. වෙහෙස වුනා. පොඩ්ඩක් මහන්සි වෙද්දි දුර්වල වුනා.ඒ නිසා මිනිහා සහ ගැහැනිය තමන්ට හිමි ඉතිරි භාගය සොයන්නට පටන් ගත්තා. ඒ අහිමි වූ ශක්තිය නැවත ඇති කරගන්නට.


දෑන් ඒ අයට සිද්ද වෙනවා ඒ අයට අහිමි අනිත් බාගය හොයන්න. ශිෂ්ඨාචාරයක් මුලුල්ලේ ඒ නිසා අපි අපේ ඉතිරි භාගය හොයනවා."


මේක මිත්‍යා කතාවක්. ඒත් ඒ තියරියට මම ආදරෙයි... අපි මේ ශක්තිමත් පැවැත්ම රැක ගන්න ඉතිරි භාගය හොයන අසරණයෝ...අපි මේ ආදරේ ආදරේ කිය කිය සමරන්නෙ මේ ඉතිරි භාගය හොයන මෙහෙයුමදැයි කියා මට හිතෙනවා.


ආදරේ නිදහස්. ... ලස්සනයි... මගෙ සහ ඔයාගෙ හීන කියල දෙකක් නෑ....මේවා ඔක්කොම අපේ හීන..... අපේ මිත්‍යාවල්... මිත්‍යා පිරිච්ච ලෝකෙක අපි මේ ඉතිරි බාග කතාවට විතරක් පස්ස හරවන්නෙ මොටද?


ඉතිරි භාගය හමු වුනාම මොන වගෙ දැනේවිද? අසීමිත ප්‍රහර්ෂයක්... ඉතිරි භාගය හමුවූ දාට , කල්ප කාලයක් පුරාවට තමුන්ගෙ හිත විතරක් දැනන් උන්න ආදරනීය ආමන්ත්‍රණයෙන් තමුන්ව අමතා පුදුම කරවාවි... මෙතෙක් ගැහැට විඳිමින් තමා ජීවිතය ගෙන ආයේ මේ පුදුම සහගත ඉතිරි භාග්ය වෙනුවෙන් බව පසක් වේවී...


ලොව පුරා අතොරක් නැතිව වෙහෙස නොබලා ඇවිදිමින්, ඉවසමින් තමුන්ගේ ඉතිරි භාගය සෙවූ, සොයා ගත් , ඉන් ශක්තිය සැනසීම අත් කරගත් සියලු 'පූර්ණ අර්ධ' සහ තවමත් 'අසම්පූර්ණ අර්ධ' වෙනුවෙන් අද වගෙ දවසක ලිව්ව ආදර සටහනක් මේ....


ආදරෙයි.. ආදරෙයි.. ආදරෙයි.... හුස්ම වගේ....


ගිය අවුරුද්දෙ අද වගෙ දවසක මම ලිව්ව රෝස මල් දවස ආයෙමත් මතක් වුනා මට ... මොකද අද උදේ එනකොට අපෙ ශිෂ්‍ය නායකයො නායිකාවො එන්ට්‍රන්ස් එකේ රෝස මල් ඔතනවා... පාට පාට ... සිනිඳු ....  ඒත් කවුරුවත් පුංචිම පුංචි පිච්ච මලක් ගෙනත් නැහැ... අඩු ගානේ උඩ වැඩියා මලක්වත්... :)