මනස අඩපණ වීමත් මනස ඇද වැටීමත් යනු එකමද ?

(කට හම යනකන් ජීවිතය හම ගැසූ කයි කතන්දර 7)


මනස අඩපණ වීමත් මනස ඇද වැටීමත් යනු එකමද ?

මා කියමි "නැත" කියා... "ඇයි?" ඔබ පෙරලා අසන වග මා දනිමි.... මම කියන්නම්... මේ කතා කරන්නට යන්නේ අති සියුම් මනෝ භාවයක් නිසාවෙන් මා ලියන දෑ අඩුපාඩු සහගත විය හැකියි. මන්ද මේ ලියන මොහොතේ මා පවා මින් එකකින් පෙලෙන නිසා.

ප්‍රශ්න වලින් හිත අවුල් වීමක් වන්නේ අප සිතන පතන මෘදු නම්‍යශීලී ජීවිතය වෙනසකට ලක් වෙන නිසා. එහි අප කලින් අනාවැකි කීමට නොහැකි වූ සිදුවීමකින් අප සසල වන නිසා. ඒ සසල වීම තුල අපේ මනස තිගැස්සෙනවා... සිදුවීමේ ප්‍රතිපල වලින් අපි තිගැස්සෙනවා. තිගැස්ම තාවකාලිකයි... වරින් වර එය සිහි වන වාරයක් පාසා තිගැස්සෙන නමුත් තිගැස්ම එක්කෝ විනාඩියයි දෙකයි.. අප තිගැස්ම යටපත් කොට යලිත් පුරුදු ජීවිතයට අවතීර්ණ වෙනවා... සුපුරුදු ජීවිතය තුල කතා බහ කරනවා. කනවා. බොනවා.. රස්සා කරනවා...ජීවත් වෙනවා.. ජීවිතය හොයාගෙන යනවා. හිතා මතා හෝ ජීවිතය කාර්යබහුල කර ගන්නවා.. තිගැස්මට වැඩි ඉඩක් දෙන්නට අකැමති නිසා. තිගැස්මෙන් සලිත වන්නට හිතට ඉසුඹුවක් දෙන්නට අපි සූදානම් නැහැ. හිත රවට්ටගන්නවා වගෙයි.. මනස හරියට අඩපණ කරන ලද සතෙකු වගේ. හරහ වැටී ඉන්නවා නොවේ. ගමන් කරනවා ඉදිරියට. සමහර විට මම අර කලින් ලිපියක ලීවා වගේ අප අඩපණ වීම ඉදිරියේ අධි ක්‍රියාකාරී වෙනවා. අධි ක්‍රියාකාරීත්වය තුල අපි යකඩයින් වෙනවා. වැඩ කරනවා. එය ශක්තිය යැයි විදහා පානවා. එය ශක්තිය වන්නට ඇති.. එය නොවන්නටද පුලුවන්. මනස විසින් මෙහෙයවමින් ගොඩ නගන විරුද්ධ බලවේගයක් වන්නට පුලුවන්.

මනස ඇද වැටීම යනු කුමක්ද? ඇද වැ‍ටුන මනස ක්‍රියාකාරී වන්නේ කලාතුරකින්. ඒ වෙනුවට ඇද වැ‍ටුන මනස කුසීත කරවනවා අපව.. අප තුල ඇති මන්ද ක්‍රියාකාරීත්වය පවා හීන කරවනවා.. දවස ගෙවා දැමීම ප්‍රශ්නයක් වනවා.. කරන්නට දෑ නැති කමින් නොවෙයි... කරන්නට දෑ බොහෝ තිබුනත් ඒ කරන්නට හිත හදා ගන්නට නොහැකි වන තරමට අප තුන්වන බලවේගයක වහලුන් බවට පත් වෙනවා.. ඒ බලවේගය කුමක්දැයි වචනයෙන් කියන්නට නොහැකියි. ඊට නිර්වචනයක් මා සතු නැහැ.

ඇද වැ‍ටුනු මනස ඊට හේතු හොයනවා. ඇද වැටීමෙන් ගොඩ එන්න දඟලනවා මිස අවුල් වූ මනස තුල කාර්යබහුල වීමේ අවදානම ගන්න සතු‍ටු නැහැ. මේ සියුම් මනෝ භාවය ඔබත් අත්විඳ තිබේදැයි කියන්න.  ආත්මානුකම්පාව රජයන්නේ අප අඩපණව සිටින විට නොව අප ඇද වැටී කුසීතව සිටින විටය... ඇද වැටීමේ ආදීනව තුල හොඳ ආදීනව දැකිය හැක්කේ අල්ප වශයෙනි.. මන්ද පසුතැවිල්ල , පශ්චත්තාපය තුල අප සිටින්නේ බොහෝ අසරණ මනසකින් මිස ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දැකිය හැකි මනසක නොවේ... මනස අඩපණ වුවහොත් පණ ගසා එන අධි ක්‍රියාකාරීත්වය සහ ඊට අනුගත වන චිත්ත ඒකාග්‍රතාව තුල අප ශකිතිමත් වනු, අපේ ශක්තිය දැකීමෙන් ආත්ම තෘප්තියට පත් වනු මිස අප ගැනම ආත්මානුකම්පාව පහල වනු දැකිය නොහැකිය. එහෙත් ඇද වැ‍ටුන මනසක අප දකින්නේ ආත්මානුකම්පාවය.

ගොඩ ඒමක් නැද්ද ඉතින්? පිස්සුද? ගොඩ ඒමක් තිබේ... තමාට ආදරය කරමින් තමා ගැන තෘප්තිමත් වන්න. තම වැරදි පෙනෙද්දී වුවත් මොහොතකට ඒවා පසෙක ලා තමාට ඉස්සෙල්ලාම ආදරය කරන්න.. එයින් තමා ගැන තම ශක්තිය ගැන තිබූ අවිස්වාසය පහ කර ගන්න. ඉන් තු‍ටු වන්න. ඒ සතුටට තමා හා ජීවත් වන්නට දෙන්න... දුක් කම්කටොලු පසෙක ලා සිත නිවා ගන්න... සිත සතු‍ටු වන දෑ කරන්න... මතක තබා ගන්න .. ඔබේ සිත ඇද වැ‍ටුනොත් ඉන්නේ ඔබ ගිලන් වූ සිතක් සමගය.. එයට ගිලනෙකුට මෙන් උපස්ථාන කරන්න. සිත සමග මිතුරු වී සිතත් සමගම සංවාදයේ යෙදෙන්න.. අතීතය සිතින් හලන්න. එහි නීරස දෑ මකා දමන අයුරින් එහි රසවත් දෑ මෙනෙහි කරමින් සිතට සුව වන්නට ඉඩ දෙන්න. ඇද වැටී ඉන්න සිත පණ ගසා එන්නට පෙර අඩුම ගානේ අඩපණ වූ මට්ටමටවත් ‍රැගෙන එන්න. අඩපණ වූ සිතට මඳින් මඳ ශක්තිය  කාන්දු වන විට ප්‍රබෝධමත් වෙන්න.. ඒ ප්‍රබෝධය සිත්හි දරා ගෙනා හෙමි හෙමින් වැඩට බහින්න... ජීවත් වෙන්න.. සිනහසෙන්න. තමා සිනහසෙන හැටි බලා සතු‍ටු වෙන්න...

සිනහසෙන ජීවිතය , ඔබ තුල ඇති ශක්තිය උලුප්පමින්,  ඔබේ පාලනය ඔබේ හදවතටවත් බුද්ධියටවත් නතු නොවී ඔබ අතටම යලිත් ‍රැගෙන දෙනු ඇත.. ජීවිත ඔරුව මේ තරණය කරන්නේ නිසල විලක් වන් භවයක් නොවේ.. ජීවිත ඔරුව මේ පැද යන්නේ කුණා‍ටු දියසුලි නැගෙන බි‍ඳෙන ‍රැලි අතොරක් නැති භව සයුරකය... එහි නිහඬ බව බි‍ඳෙනු දැක නොසන්සුන් වීමෙන් ඇද වැටීමෙන් අප ඔප්පු කරනුයේ අප ජීවිතය පසක් නොකල බව පමණි. ජීවිතය එයයි... එහි ඇති ගෝසාව පුහුදුන් මේ සිතට හුරු කල යුතු වෙමු. රල බි‍ඳෙන භව මුහුදට වෙර බැඳ පලක් නැත. රලට නොබියව රල බිඳුනත් ගැඹුරු බව අත් නොහරින භව සයුර දෙස බලා සිනහසෙනු මිස... !