[119] මලක් ගැන පොඩි කතාවක්!

හිස් බොල් පොලව මත

ගෙන්දගම් සැර,

සුවඳක්මැයි කියන...

එහිම වැතිර ඉඳින...

ඒ පොලොවම

සිඹින,

දාහකුත් එකක් මල් මැද...

එහි වැතිර මුත්,

හිරු කිරණ

දිලෙන

වැගිරෙන,

අහස් කුස දෙස

අසීරුවෙන් මුත්

එබෙන..

වැඩියෙ නැති මුත්,

එක් මලක් හෝ

 ඇත දෙරණ.....

කවිය පිටුපස කතාවක්:
ඈ ජීවිතයේ බොහෝ සුව පහස් අඩවියකින් කටුක අමිහිරි අතීතයකට ඈද දමනු ලෑබුවේ දෛවය හෝ අවාසනාව විසින් විය හෑකිය. ඒත් ඒ වෑටුන තෑනින්ම නෑගිට අද හෑමටත් වඩා හොඳ ජීවන දෑක්මකින් මිනිසුන් දෙස බලන , ලෝකය තනන්නට පෙර තම සිත තෑනූ දුර්ලභ චරිතයක් ඈ. ඈ අද මගේත් මාර්ගෝපදේශිකාවක් කීවොත් නිවෑරදියි. මේ ඈ ගෑනයි. ඔබ සෑබවින්ම ජීවිතය දිනූ කෙනෙක් සහෝදරී. :) හරියට මේ පොලොව දිහාට හෑරිල කුසීතව ඉන්න සේපාලිකා මල් අතරෙ අහස දිහාට හෑරිල තම ගුණ සුවඳ පෙන්වන සේපාලිකා මල වගේ.... 

Picture Courtesy : Pethum Weerasinghe (http://www.flickr.com/photos/30774322@N00/4684044794)

ස්තූතිය: තම ප්‍රාණ සමාන වටිනා ඡායාරූපයක් නිර්ලෝභීව කවිය සඳහා යොදා ගෑනීමට අවසර දුන් පෑතුම් වීරසිංහ මල්ලිට... (http://www.flickr.com/photos/30774322@N00/4684044794)