[273] සිනහවෙන් හෝ කතාවෙන් ....

සිනහව සහ කඳුලු අතර ඇත්තේ කෙස් ගස් භාගයක වෙනසකි .. මන්ද... සිනහ සෙන ගැහැණියකගේ හෝ මිනිසෙකුගේ සිනහව පිටුපස්සේ , බොහෝ හැඬුම් වැසී ගිය වෙස් මුහුණක් තිබේ. එහෙත් තවදුරටත් සිනහව හෘදයාංගම මෙන්ම අව්‍යාජද ලෙසින් දිස්වෙයි. ඒ කාරණාව පසු පස ඇත්තේ ජීවිතය අයැද සිටින නොමැරී සිටින අවශ්‍යතාවයි. එය ජීවිත ලෝභය හෝ ආශාව නොවේ. එහි ඇත්තේ , ජීවිතය හැරදා යා නොහැකි අසරණකමයි. ආත්මාර්ථකාමි හදවතක ඉපැදිය හැකි මරණිය චේතනාව යටපත් වෙන්නේ , අන් දෑස් වල කඳුලු ස්මරණය කිරීමෙනි. 

බොහෝ මිනිසුන් සිනහවන්නේ හඬන්නට බැරි කමටය . හැඬීම ප්‍රශ්න වලට පිලිතුරක් නොව, ප්‍රශ්න හමුවේ සිත දුර්වල කරන නිසාය. බොහෝ මිනිසුන් ජීවත් වන්නේද මියෙන්නට බැරි කමටය. මියෑදීම දකිනු වස් ජීවත් වන්නන්ට එතෙකින් එහා ජීවිතාශාව අහිමි වන බැවිනි. 

අසරණ හදවතින් සිනහසෙන්නවුන්ගේ සිනහව පිටුපස රැවටීමක් නැතත් හැංගීමක් දිස්වෙයි. ලෝකයට සහ ජීවිතයට , සත්‍යයට වහන් වීමේ අභිලාශය , තීව්‍ර හා සූක්ෂම දෑස් හඳුනාගනී... සිනහව අස්වාභාවික බව වැටහෙයි.  

බොහෝ සිනාසෙන්නවුන් , නිතර සිනාසෙන්නවුන් මෙන්ම දුකින් සිටින අනුන් සිනහ ගස්වන්නවුන්ගේ හදවතෙහි කොහේ හෝ පෑරුනු තුවාලයක් තිබෙයි. ඒ තුවාලයට සුව දෙන එකම බෙහෙත නම් , තමා නිසාවෙන් සිනහ නගා සතුටු වන අන් දෑසක කාන්තියයි. 

'සිනහවෙන් හෝ කතාවෙන් බෑ මනින්නට මිනිසා' යනුවෙන් ගැයෙන වදන් වල අරුත බොහෝ ගැඹුරු යයි සිතෙයි. මිනිසාගේ සිනහව හෝ ප්‍රිය කතාව අන් අයට රසඳුනකි. ඒ රසඳුන පිස පිලිගැන්වීම උදෙසා බොහෝ දහඩිය ලේ කඳුලු වැය කොට තැනූ තුනපහ අවැසි වෙයි. සිනහවත් රසැති ව්‍යංජනයක් මෙනි. බුදින්නාට එය දිව බොජුනකි. එහි එක් එක් සංඝටක සෑදෙනුයේ ඈස් කට දැවිල්ල දෙන, තිත්ත සහ ඈඹුල් රස වලින් අනූන අඩුවැඩියෙනි...  ජීවිතයෙන් බොහෝ දෑ දුක් කම්කටොලු උදුරාගන්නා සේ සිතිය හැකිය. මිනිසෙකුට උදුරාගත් සන්තුෂ්ටිය වෙනුවට ජීවිතාවබෝධය හුවමාරු වීම සහනයකි ...