[344] KCC අවන්හල සහ හැඩතල නැති ජීවිත මතක

මීට දශකයකට හෝ ඉහත , මහනුවර හරි මැදට කුඩා මාලිගා පොඩිත්තක් පතිත වුනේ අහම්බෙන් . කඩ සාප්පු පේළි කිහිපයකින් සමන්විත සොච්චම් ටවුමක් හැරුණු විට , නුවරුන්ට එතරම් සුඛෝපභෝගී වත්කමක් එතෙක් නම් තිබුනේ නැහැ . ඒ තමයි Kandy City Center එක.

මතකද ,  මීට වසර හතකට පෙර, එනම් 2011 දෙසැම්බරයේ දවසක , ඉදිරියෙහි එන  අනාගතය පිලිබඳ කිසිම නිනව්වක් (හෝ ඒ පිලිබඳ කිසිදු පසුතැවීමක් ) නැතිව  මා KCC ලොබියෙහි අයිස්කිරීමක් ලෑටි ගාමින් එකේල මෙකෙල වෙදිදී දුටු සිදුවීමක් ලිව්ව හැටි ?  සමහරවිටක කලාතුරකින් ඔබේ මතකයේ තවම එය ඇති.  (අමතක අය වෙනුවෙනුයි මේ සබැඳිය :   අයිස්ක්‍රීම් පිළිකන්නේ සිට http://sansaare.blogspot.com/2011/10/207.html)

ඒ එකලය . මෙකල්හිද මාස කිහිපයකට උඩ යම් දවසක  මම නිතර යන KCC එකෙහි ඉහලම මාලයේ , නිතර නොයන අවන්හලට ගොඩ වුනේ වැඩ ගොඩක් මැද්දේ මහා හදිසියෙන්. කලින් වතාවේ වගේ අයිස්කිරීම් පිළිකන්නේ තනිවම අයිස්ක්‍රීම් ලෑටි ගාන්න නෙමෙයි . ඒ  කාලය ආයේ එන්නේ නැති වෙයි . මෙදා මම ගියේ ඔහුත් එක්ක .. දවල් වෙලාව නිසා යම් පමණකට සෙනග පිරී තිබුන අවන්හල් මැද්දට අපේ තිබ්බ අකමැත්ත නිසා අපි වැව් ඉස්මත්ත පෙනෙන මහා වීදුරුව අසල කුඩා මේසයක් තෝරාගත්ත.

ඔබ දන්නවනේ , දැන් මම මේ හරි බරි ගැහෙන්නේ , අප එදා ගත් අහර මෙනුව කියන්න නොවන බව ? ඔව් , එදා KCC අවන්හල තුල මා දුටු , එතරම් සුලබ නැති සිදුවීමක් කියන්න ! මොන යම් හෝ හේතුවකට ,  මේ සිදුවීම මගේ මනසෙහි යම් සටහනක් , හිස්තැනක් පාලුවක් දුකක් අදද ඉතිරි කරමින් මාස තුන හතරක් මගේ සිතේ ලැගුම් ගත්තා.එනිසා එය අකුරැ කොට , ඔබට කියා මදක් සිත හෑල්ලු කොට ගත යුතු යයි මට සිතුනා .
අප අසුන් ගත් මේසයට යාබද ,  අවන්හලෙහි ඈතම අඳුරු කෙළවරෙන් කුඩා බිළිදෙකුගේ මහා හැඬුම් හඬක් ඇසෙන්නට ගත්තේ මුළු අවන්හලම මොහොතකට තිගස්වමින්. මේ පුංචි සිඟිත්තාගෙ බෑගිරි නාදෙ නිසාම කාගෙ කාගෙත් ඇස් වගෙම අපෙ ඇසුත් ඒ හඩ එන දිහාට හැරැනෙ ඉබේටම ..
ඉතාම .. වචනයේ පරිසමාප්තාර්ථයෙන්ම ඉතාම රෑමත් , ඉතාම වැදගත් පෙනුමක් ඇති අතිශයින්ම ලාබාල තරැණියකගෙ තුරැල්ලෙ අපහසුවෙන් නැලවෙන මාස ගණනක් හෝ දවස් ගණනක් වයසැති රෝස පැහැති බිලිදෙකු අපේ ඇස ගැටුනා . සුදු පැහැ  ඡවී වර්ණය ,  සංවර උපැස් යුගලය , ඉහල පන්නයේ ඉතා චාම් ඇඳුම් ආයිත්තම් ඇඳගෙන සිටි ඇය දිහා අවන්හලෙහි ඇස් ගොඩක් හැරිලා තිබුනා.  මේ රෑබර තරැණියගෙ ඉදිරි අසුනෙහි ඇයටත් වඩා ලාබාල , ඇගේම හැඩහුරුව ඇති තරැණියක් , සිය යෙහෙලිය (හෝ සොයුරිය ) දෙස දුකෙන් බලාගෙන ඉන්නවා. ඇයටත් අපට වගෙම මේ නොනවත්න හැඬුම ඉවසනු නොහැකි තැන ඇය සිය යෙහෙළිය කරා පැමිණ හඩන බිලිඳාව නුහුරට  වඩා ගත්තා. එහෙට මෙහෙට බිලිඳා නලවමින් හැඩුම නවත්වන්නට ඇය උත්සහ ගන්න අතරෙහි  අපහසුවෙන් වටපිට බලනවා.
නිරර්ථක ලෙස ඇය බිලිඳා නලවා ගන්නට උත්සාහ ගනිද්දි , පෙර කී තරැණිය බිලිඳාගේ ආම්පන්න බෑගයෙන් කිරි බෝතලයක් ගෙන අර බිලිදාට පොවන්නට වෙර දරන හැටි අප බලා සිටියේ ඉතාම දුකෙන්...

මා එක්ක අහර ගන්න ගමන් ඔහුත් මේ සිදුවීම බලාගෙන ,
' ඔන්න මං කිව්ව කියල හිතට ගන්නකෝ .. මෙතන මොකක් හරි අවුලක් තියනවා. මේ ගොල්ලො කවුරැ හරි එනකල් බලං ඉන්නවා , හැබැයි එයාලගේ body language එකෙන් පේනවා මොකක් හරි අවුලක් තියන බව  '

මෙන්න ඒ පාර එයා පණ්ඩිතයෙක් වෙලා. මට හිතුනේ එහෙම. ඔහු එහෙම කියද්දි මම පුදුමයට පත් වුනා . කුඩා බබෙක් ලස්සන අම්ම කොනකුයි , ඇගෙ නංගියි එක්ක සාප්පු සවාරියක් එන එකේ අරුමය මොකක්ද  , අවන්හලක ඉඳගෙන ඉන්න එකේ අරැමය මොකක්ද ? මට හිතුනෙ එහෙමයි.

කාලය පැය කාලක් විතර ගත වුනා . බිලිඳු හැඩුම අඩු වැඩි වෙනවා. අර ලාබාල තරුණියට දුරකථන ඇමතුමක් ආවා. අක්කාටද යමක් කොඳුරාගෙන බිලිඳා අක්කගේ අතට දෙමින් , ඇය  ලහි ලහියෙ අවන්හල ඉදිරි  දොරටුව වෙත ගියා . කාට හෝ අතින් සන් කරමින් ඈ  ඉක්මනින් නැවත ඇවිත් , අර රුමතියගෙන් හඩන බිලිඳා ඉල්ලා ගත්තා . නුහුරටට ඈ බිලිදාව වඩා ගෙන පෙරමගට ගියා. අනෙක් පසින් ආවේ ඉතාම මොරෝම පෙනුමකින් යුතු තලත්තෑනි රළු මිනිසෙක් . කිලුටු රෝස පාට  කොට කලිසමකින් සහ කලු පැහැති ටීෂර්ටයකින් සැරසුනු ඔහු,  රබර් සෙරෙප්පු දෙකක් දමා ගෙන ඉතාමත් පැකිලීමෙන් එම නවීන පන්නයේ අවන්හලෙහි මිනිසුන්ගේ ඇස් මග හරිමින්  ඉදිරියට එමින් සිටියා . ලංව පැමිණෙන විට , ඔහුගේ දෑත් දෙපා වල කොටා ඇති නිමක් නැති පච්චා , මුහුණ සඟවමින් ඝනව වැවුණු රැවුල ,දෑතෙහි ඔතා තිබුණු වර්ණවත් නුල් සහ බෑන්ඩ් , ඔහුගේ රක්ත වර්ණ දෑස්, කර තෙක් දිගට වැවුණු අවුල් වූ හිසකෙස්  ගෙන ආවේ බියක් හෝ නොපහන් හැගීමක් . වචනයකුදු නොදොඩා , ඔහු අර කුඩා සිගිත්තා වඩා ගත්තා. බිලිඳු හැඩුම , බොත්තමක් එබුවාක් මෙන් නතර වුනා. ඔහු සිගිත්තා තුරුළු කරගෙන සිප ගනිමින් , අවන්හලෙහි අනෙක් කෙළවරෙහි වෙනත් මේසයක් කරා පිය නැගුවේ වචනයකුදු නොදොඩා. බැල්මකුදු කිසිවෙකුට නොහෙලමින් බිම බලාගෙන.  මද වෙලාවක් බිලිදා තුරුල් කරගෙන හිද සිටි ඔහු , බිලිඳාගේ හිමිකාරිය වූ අර කී රෑමතිය දෙස බැල්මකුදු නොහෙලා බිලිදාද රැගෙන අවන්හල් කවුන්ටරය වෙත ගියා . දොඩම් වීදුරැවක් ඇනවුම් කර රැගෙන මේසය වෙත යන ඔහු බිලිඳා තුරැලු කර ගනිමින් නොසෙල්වී සිටියේ ධ්‍යානයකට සම වැදුණු අයුරෙන් , නොහොත් පිලිමයක් ලෙසින් . පිළිමයට පණ ඇති බව පල වුයේ දොඩම් වීදුරුව බොන විටදී පමණයි.

අර කී අක්කාද නංගීද , ඒ කිසිවක් සිදු නොවූ ලෙස ඔවුන්ගේ අවන්හල් මේසයෙහි සිට අහර ඇනවුම් කළා.දෙදෙනා අහර ගනිද්දී , තෙවෙනි මිතුරියකද ඔවුනට එක වුනා. ඔවුන්ගේ මුහුණු වල අර තිබු කනස්සල්ල මැකී ගොස් කිරිල්ලියන්ගේ මෙන් වර්ණවත් සිනා හඬ , සතුටු වදන් දෝරේ ගලන්නට පටන් ගත්තා.

ඉච්චාකාර හොර පූසන් වාගේ අප දෙදෙනාම , නිරුත්තරව , වචනද අහිමිව මුහුණෙන් මුහුණ බලා ගත්තා.
'දැක්කද මං කිව්වෙ මොකක් හරි අවුලක් තියෙන්න ඕනෙ කියලා '
ඇත්ත ..ඒත් අවුල කොතනදැයි මම තවම කල්පනා කරනවා . සම්මතය සහ අසම්මතය අතර තද ඉරි ඇදගත් , හතරැස් කොටු මායිම් , රවුම් ලකුණු කර ගත් අපේ හිස් ගෙඩි වලද ඇත්තටම අවුල ? 
කෙසේ වෙතත් , අර කලින් කීවා සේ , කිව නොහැකි හේතුවකට , මේ සිදුවීම මගේ මනසෙහි යම් හිස්තැනක් පාලුවක් අදද ඉතිරි කොට තබමින්, තවම ඉඳහිට සිහියට එනවා ,
පසුව එක්වූ තෙවන මිතුරිය, අර කී තරුණියන් දෙපෙළ සෙනෙහසින් වැළඳ ගෙන , අහරින් අනතුරුව නික්ම ගියා . අත ඇති වටිනා අත් ඔරලෝසුව දෙස බැලු රූමතිය , ඇගේ යෙහෙළියට / සොයුරියට හිසින් සන් කළා.  බිලිදා තුරැලු කර ගෙන භාවනාවේ සිටි අර රළු පෙනුමැති මිනිසා ද , අර ලාබාල තරුණියද , කලින් කතා කරගෙන සිටියාක් මෙන් එකවර දෙතැනින් නැගී සිටියා. කිසිදු බැල්මකින් හෝ දෙඩුමකින් හෝ සමුගැන්මකින් තොරව , අර පුරැෂයා බිලින්දාද රැගෙන  යාබද මේසයේ සිටි තරුණියන් දෙසට එන හැටිත් , බිලිඳා ඇගේ මවගේ මිතුරිය හෝ නැගණිය  විය යුතු , රූමතිය අතේ තබා නිහඩවම නික්ම ගිය හැටිත් අප දෙදෙනා අතරමන් වූ හිස් හා නිරුත්තර බැවින් යුතුව බලා සිටියා. 
ඇසුරු සැනින් සියලු දෑ අවසන් වුයේ , රුමතියන් දෙදෙනා එතන මූතකුදු රැඳී නොසිට , වදනකුදු කතා බහෙන් තොරව , සිය අඩුම කුඩුම අසුරාගෙන , නික්ම යාමෙන්. මේසය හිස්වුනා. හනික එහි ආ ආපන ශාලා සේවකයෙකු , කිලිටි මේසය පිස දා එය යතා තත්වයට පත් කලේ විනාඩියක් යන්නට මත්තෙන්. එහෙත් එහි සටහන්ව ඇති රූ සටහන් තවමත් මා මනසින් දකිමින් හිටියා.
සුමුදු දෑතක් මා හිස ස්පර්ශ කරමින් යලි මා පියවි ලෝකයට ගෙන ආවා.
“ඔවුව වැඩිය හිතන්න එපා. ලෝකය කියන්නේ අපිට පෙනෙනවාට වඩා හරි වෙනස් තැනක්.”
ඔහු කරුණාවෙන් මට කියනවා මට ඇහුනා.

මා එදා දෑසින් දුටුවේ , දිගු සිදුවීමකින් ඇබින්දක් විය හැකියි.මා මනැසින් විමසන්නට උත්සහ කරන මේ ඇබිති සිදුවීම , මේ වීෂම ලෝකයෙන් කෝටියෙන්  පංගුවක් විය යුතුයි. සිද්දි දාමයක එක පුරුකක් විමසීමේ තේරුම කුමක්ද ? එහෙත් දුටු දෙයින් හිත මැවුණු හිස් බව , අහඹු අසරණ බව , වචනයෙක් කියා නොහැකි අමුතු පාළුවක් ජිවිතයට එක් කළා.
පසු සටහන
අද මා කියූ  , මා දුටු සිදුවීමෙහි මුල මැද අග අදටද මා දන්නේ නැහැ. දුටු දෙයින් දිගු ඉතිරි කතාවක් ගොතන්නටද මගේ අදහසක් නැහැ. කාගේ හෝ අහේතුවකට නෙතට කඳුළු උනා ආ මේ කුඩා සංසිද්දිය . සම්මතයෙන් තොර යයි මා පවසන්නේද නැහැ. මට කැමති අවසානයක් නොලියා මට නොපෙනුණු, ඔබට පෙනුණු  අරුත් මම ඔබෙන්ම පෙරලා අසමින් නවතින්නම්.
හිස් ටින් එකක් වගේ මිස මේ ජිවිතේ සබන් බෝලයක් වගේ වෙයිද ? , ජීවිතයේත් සබන් බෝලයේත් සමානතාව ඇත්තේ අනියත බවෙහි පමණකැයි සිතෙන්නේ නැතිද ? එහි රවුම් හැඩය , දිස්නය , පාව යන සැහැල්ලුව , හැබෑ ජිවිතයට කොයින්ද ?