[342] අමිලගේ නිදහස් කවි .. (සමාජය වඩාත් යහපත් තැනක් කරනු උදෙසා)

"ඔයා මට පොලු තියා
ගියා කියා නිසා
මෙමා ගෙල වැල දමා කුමටද
මට හිඳී මව පියා"

කොල්ලෙකුට මේ ටික කියන්නට බොහොම අවංක  සහ සවිමත් සිතක් තිබිය යුතුය. ජීවිතය එකැසින් නොව , මනසින්ද , මසැසින් ද , එමෙන්ම විදු ඇසින්ද දැකිය හැකි විය යුතු ය. මන්ද ජීවිතය එතරම්ම විෂමය . ආලයක ගැට්ටෙහි හොටු පෙරා නාගන හඬන ජීවිත තිබේ. ආලය අහිමි තැන සිතින් වැලපෙමින් මුවින් සිනහ සෙන ජීවිත තිබේ. ආලය මත්තේම දිවි පරදු කොට තබා ආලයෙහි තව දුරටත් අරැමයක් නැති තැන , ජීවියේ ඉතිරි කාලය ඔහේ ගෙවා දමන ජිවිත තිබේ. මෙකී  නොකී ජීවිත කතන්දර අතරෙහි , අද මේ කියන කතා අසන්නට ලගපාත නැති දසුන් මධුෂාන්ලා ද නැතුවා නොවේ .

වෙසෙසින්ම මේ අකාලයේ අහිමි වෙන තරණ ජීවිත වෙනුවෙන් අමිල ලියා  තැබූ මේ ගීය  ඇසුවා නම්ද දසුන් මදුශාන් ද කනට ගන්නවා නියතය . තවත් තරැණ සිත් මේ ලියන මොහොතේද හදවතින් කඩා වැටී ජීවිතයෙන් පලා යන මොහොත පිලිබදව සිහින මවනවා විය යුතුය . 

ආදරේ = ජිවිතේ  කියා හිතන ජිවිත වල හැටි ඔහොමය ! 

ඔවුන් වෙනුවෙන් අමිල ගැයූ මේ ගීතය මගේ  බිත්තියෙහි ඉදහිට යාවත් කාලීන කළ යුතු යයි මම සිතමි. එයින් , ජිවිතේ දිග පළල මේ හිස් ගෙඩි වලට ඉඳ හිට මතක් වනු ඇත. 

"ජීවිතය ලඟ ආදරය මට බොහොම පුංචියි ලොවේ
නුඹත් නැති කොට විඳින්නට තව බොහෝ දේ ඇත ලොවේ
මැණික් හොය හොය පපුව හාරන පතල්කරැ මම  නොවේ .. "

"විරහවක් ලඟ පිරිමියෙකි මම කොන්ද හොඳටම ඇති
සාගරය වගෙ කඳුලු වගුරන අඳෝනා ගී නැති
නුඹත් බ්‍රෝ මගෙ ගීය ලගදිම ගයන වග නම් දනී "

ගීත අතරින් අතලොස්සක්ම පමණක් ලබන වාසනාවක් වෙයි. ගීයක වචනද ඉක්මවා ගොස්  දෘශ්‍ය සංවේදන කුළු ගන්වන සුළු රූ විරලය.  වචනයට නගා ඉවර කළ ⁣නොහැකි තරම් මහා විසාල කතාවක් රෑප රචනයෙහි ගැබ්වී තිබේ. බලන්නට නොව කිහිප වතාවක් බලා සැගවුණු අරුත් යලි යලි විමසනු වටී.

ජීවිතය කොතරම් උස දැයි කඳු මුදුනට නැග බලන්නැයි , "ගලන්න ගලන්න" ගීයෙන් ලූෂන් බුලත්සිංහලයන් ගයද්දී , මේ ලපටි තරැණ අැස් වලට තේරෙන බාසාවෙන් තාල තබන්නට අමිල සමත් වී තිබෙයි.

මේ ගීය , ජීවිතයේ මුලු අරැතම ඇත්තේ ආදරයේ යැයි අද උද්දාමයෙන් පසු වන්නා වූද , ජීවිතය ආලයත් සමගම අහිමිව  ගොස් අහවර යැයි විස්සෝපයෙන් පසු වන්නා වූද , ජීවිතයට තිබූ එකම අරැත ඇය හෝ  ඔහු යයි සිතා ජීවිතයේ තව බොහෝ දුඑක් දැනට නිරර්ථකව වො ඇත්තා වූද අහිංසකයන් වෙනුවෙනි .

ආදරේ කියන්නේ ජීවිතයෙන් ඇබින්දයි . ජිවිතේ කියන්නේ ආදරේ අතුරු පලයක් බව ජිව විද්‍යාත්මක ඇත්තක් බව ඇත්තයි .. ඒත් ආදරේ අහිමි වන තැන රස කවිද ජීවිතේද බිහිවෙන බව නොකියාම බැරි තිත්ත අත්තක් බවද ඇත්තයි.

"ජීවිතය ලඟ ආදරය මට බොහොම පුංචියි ලොවේ

මැණික් හොය හොය පපුව හාරන පතල්කරැ මම  නොවේ"