[231] දෙවොලක් නැති දෙවියන් ගැන...

 දෙවියන් සිටින්නේ ගස් උඩය කියා සිතූ ඉතා ලපටි වියක් මට තිබුනේය. කාලයත් සමග දෙවියන් ඉහළ අහසට ගියේය.. වයසින් මුහුකුරා යත්ම , විවිධාකාර අනංමනං වලින් යොවුන් සිත ඔද්දල් වී යන තුරුම දෙවියන් හිතේ අපූරුවට වාසය  කලේය.  දෙවියන් මෙන්ම දේවත්වයද සංකල්ප කියන දෙයින් එහාට නොගියේය.  එහෙත් පෙර කලෙක පලාගිය දෙවියන් මීට වසර කිහිපයකට උඩදී යලිත් හෘදය අරක් ගත්තේය. මෑතකදී නන්දා මාලිනිය ගයන මේ ගීය සවන වැකීමෙන් ඒ දෙවියන් පිලිබඳ හැඟුම යාවත් කාලීන වූයේය.  

අන්න බලන් දෙවියෝ

දෙවියන්ගෙත් දෙවියෝ

සෙත් සලසන මුත් දුක් ගැහැටම ලත්

දෙවොලක් නැති දෙවියෝ

සදා හරිත කර මුලු මිහිමඬලම 

සෙවණ සදන දෙවියෝ

මුව වග වලසුන් ගිජිඳුන් විහඟුන් ‍

රැකවල් ලන දෙවියෝ

කියතෙන් ගෙල සිඳ ලේ සෙලවූවත් 

තරහක් නැති දෙවියෝ

නිසි කල වැසි දී පින් පෙත් නොලබන 

අවිහිංසක දෙවියෝ

දෙවියන් සිටින්නේ, දෙවියන් පුදන්නේ , දෙවියන් විස්වාස කරන්නේ මොන ආගමේදැයි, එය විස්වාස නොකරන්නේ මොන ආගමේදැයි කතාවක් ගාවා ගත යුතු නැත. නන්දා මාලිනිය කියා සිටින මේ දෙවියන්  වසන්නේ ඈත භවනක නොවේ...

 මා සිටින්නේ දේව වාදය බැහැර කරන ආගමකය. මා සිටින්නේ අදේව ආත්මයන්ද ප්‍රතික්ෂේප කරන ආගමකය. එහෙවු තැනෙක සිට මා අද ලියන මේ දෙවියන්ව දැමිය යුත්තේ කුමන කැටගරියටද?  මා ස්වභාවවාදියෙකැයි මට සිතෙන්නේ මේ නිසාය.  'ඕක තමයි ලෝකෙ හැටි' කියා හැම දේටම සාධාරණ නිදහසට කරුණක් දිය නොහැකි බව ඇත්තකි. එහෙත් ලෝකය උඩ යට පෙරලුනත් විස්මයෙන් ගල් නොගැසෙන්නේත් මා උඩ යට නොපෙරලෙන්නේත් , කොයි තත්වය මධ්‍යයේ වුව සිහිය පවතින්නේත් මා ස්වභාව වාදයට පෙම් බඳින හෙයිනි.

මේ දෙවියන් අදෘශමාන නැත. මේ දෙවියන්ට හාස්කම් පාන්නට ඕනෑ නැත. මේ දෙවියන්ම සහමුලින්ම හාස්කමකි.  පසට සෙවණ දෙන අහස් වියණත්, පයට සිසිල දෙන මහ පොළවත් , ඒ අතර සුවය මවන සුලඟත්  මහ අභිරහසක් නොවේද? මේ මැවීම , මේ යාන්ත්‍රණය තරම් විස්මය ජනක දෑ අද ඊයේ පහළ වූ විද්‍යාවට බිහි කළ නොහැකිය. 

ඒ දෙවියන් මවන සීතල දිය උරා බී සැනහෙන අපි ඒ දෙවියන්ගේම ඇඳිවතේ නොපහරන්නෙමුද? අහිංසක මුව සා පැටවුනුත්, බියකරු වග වලසුනුත් , සද්දන්ත ඇත් අස් රජුනුත් මේ එකම දෙවියන්ගේ ‍රැකවලෙහි වැඩෙන්නෝය. දෙවියන් ඒ කාටවත් වෙනස් හැඳි වලින් බෙදන්නේ නැත. අතු ඉති සිඳින වඳුරු ‍රැලටත් , කඳ මතුයෙහි එතෙන සර්පයන්ටත් , තුරු මුදුනක විවේක ගන්නා පක්ෂිනටත් දෙවියන්ගෙන් එකම සැලකිල්ලක් ලැබෙයි.

එහෙව් දෙවියන්ගේ ගෙල එක කියත් පහරින් සිඳින්නේ සාමුව වග වලසුන් නොවේ. අපය... මේ දෙවියන්ට පින් අත්වන්නට දෙවියන්ගේ දරුවන්ට ජීවිතය ලැබී තිබේ. 

අහසින් වැටෙන්නට දිය බිඳු අතිරික්තයක් වළාකුලු ගබඩාවෙහි නැත. වැටෙන හැම දිය බිඳුවකම , දෙවියන් වෙර වීරියෙන් දිවි ‍රැකගෙන ,  අහස් කම්හලට සැපයූ අමුද්‍රව්‍ය පිලිබඳ ඉතිහාසයක් ඇත.  එහෙත් දෙවියන්ගෙන්, අහස ඉල්ලන තරමටම, දෙවියන්ට සැපයිය හැකි සීමාවක් තිබේ.  කරන මෙහෙයට පින් පෙත් මඳ හෙයින්ම දෙවියන් ඉක්මනට වයසට යන වග පෙනේ. 

සකල විධ ලෝක වාසී සත්වයනට සෙත් සලසන මේ දෙවියන්ට පින් පෙත් නැතත් අඩුම ගානේ දුක් ගැහැටවත් නොදී සිටීමට , ඒ දෙවියන් නිසා දිවි ගැට ගසා ගන්නා අපට යුතුකමක් තිබෙනවා නොවේද???

ගෙල සිඳින්නට කියත මුවත් තබනට මත්තෙන් අප ඒ ගැන සිතිය යුතු නොවේද?