[285] නොවිසඳුනු සංකා සහ නොදුටු වර්ණ

බොහෝ විසිතුරු දැයින් පිරීගත් මම නමැති පොදියෙන් එක එක අරුමැසි කල්පනා හැඟුම් මම එක එක පිටතට ගෙන තබා , නුඹ හැඩ බලන අයුරු ප්‍රීතියෙන් බලා සිටින්නෙමි. 

තවත් බොහෝ සොඳුරු අන්තයන් නොදු‍ටු හෝ ඇති බවක් නොදන්නා නුඹට 'මම' යනු එක් එක් දිනයන්හි එක් එක් අරුමැසියන්ගෙන් නුඹේ සිත නිලංකාර කරන නාටකයකි.

'Life is a box of chocolates . You never know what you are going to get there!'
මට ෆොරස්ට් ගම්ප්(Forrest Gump) සිහිවෙයි. මාද එසේ නොවේද?

'ඔයා නැමැති ප්‍රහේලිකාව කිසිම දාක කාටවත් ඔක්කොම හරස් පද ගලපලා විසඳන්න ඉඩ තියන්න එපා. ඔයා ප්‍රහේලිකාවක් වෙන තරමටම , හොයා නොගත්තු හරස්පද ලොකු හිස්තැනකුත් , නිදහසකුත් එකතු කරනවා...' 

හිතවතෙකු කියූ ඒ පද මම සීරුවේ යලිත් කල්පනා කරමින් සිටිමි.

පෙර කළ මම එසේ නොවීමි. මම අඳුරු පොදියක් නොවී බහුරූපේක්ෂයක් (Kalidoscope) වීමි.එය එක එක දෙසට හරවා සොලවා කම්පිත කොට එයින් එක් එක් සොඳුරු රටා නැරඹීමෙන් ඔවුහු කිසිදා වෙහෙසපත් නොවූවෝය. මැවෙන රටා දැක දැල්වෙන දැස් වල කාන්තියට ලොබ බැඳි මමද එම හැඩතල පෙන්වා උදම් වීමෙන් කිසිදා තෘප්තිමත් නොවීමි. අවසානයේදී , නේක රටාවන්ගෙන් සිත කුල්මත් වන්නේ ඉතා කෙටි කලකට යැයි සනාථ වෙයි. කුඩා කල්හි ආශාවෙන් ඇස් ඔබා නැ‍රැඹූ ප්‍රිස්ම දෙනෙතියෙහි වීදුරු කැබලිත්තක්වත් සිහිවටනයක් ලෙසක වත් අද කොතැනකවත් නොමැති හැටි! 

ප්‍රිස්මයෙහි වීදුරු කැඩපත් මුහුණත් උණා දැමූ මම එක්තරා යුගයකට පසුව එහි වීදුරු විනිවිද නොපෙනෙනු වස් අඳුරු කඩදාසිත් අලවා දැමුයෙමි. එපමණකිනුදු නොනැවතී විවරයට දොරකුත් සවි කොට යතුරු ලා තබා කුඩා ජනේල පමණක් එක දෙකක් හැර තබමි. ඒ මගේ හුස්ම වෙනුවෙනි. විවර කුඩා කවුලුවෙන් එබෙන්නෙකු උදෙසා දොර හරිනු තබා කවුලුද වසා සැඟවෙනු රිසි වීමි...

එහෙත් මඳ කලකට ඉහත මා පමණක් දු‍ටු වර්ණවත් රටාවන්  එකෙකුට නොව ලොවටම පෙන්වනු රිසින් මම පියාපත් විදාහළෙමි. පියාපත් තුලින් මට වර්ණ පමණක් නොව ඉගිලීමේ බලපත්‍රයද හිමි වූයේය. 
එහෙත් , දැස් නිලංකාර වන වර්ණ සඟවමින් මම පියාසැලීමෙහිද ,  වර්ණ පෙන්වීමෙහිද සබකෝලයෙන් යුතුව අදෘශමාන කූඩුවක සිය කැමැත්තෙන් අගුලු ලාගෙන සිටිමි.

'හැඟීම් නැද්ද මන්දා...'  

එසේ ඇසෙන තුරුම මම මා සතු වර්ණ දැක උදම් වනු මිස වර්ණ ගැන්වූ පියා පත් පිලිබඳ ආඩම්බරයෙන් යුතුව අහස සිඹින්නට හෝ බහුරූපේක්ෂයක් වැනිව වර්ණ දක්වන්නට උත්සුක නොවූයේ ඇයිදැයි යලි සිතන්නට වූයෙමි. 

අඳුරු පොදියෙන් එක එක ලිහා පෙන්වූ සිඟිති සීනි බෝල කිහිපයකට සූප වේදයේ කූට ප්‍රාප්තිය පෙන්විය නොහැක්කේය. එහෙත් පරිභෝජනය පිලිබඳ අමිහිරි මතක විසින් , හොඳම , සොඳුරුතම , හෙවත් //  මම නැමැත්තියගේ සැබෑ මුහුණෙහි ලොකුම අරුමය මා අමනුස්ස අයුරකින් සඟවා සිටීම ඇතැම් විට බොහෝ වේදනාබර අත්දැකීමක් වන්නට ඇත.

සැඟවී ගත් හැඟුම් පිට කරගන්නට නොහැකිවද? එසේත් නැතිනම් ඒ මාන්නයද ? ඒ අභිමානයද? නො එසේනම්  පල කරන්නට හැඟුම් නූපදින්නේද? 
කිසිවෙකු නගන ප්‍රශ්නයකදී මම නිරුත්තර වී හැඬුම් බර වීම මෙය ලියන්නට හේතු වූ බව නොකියාම බැරිය.

එහෙත්... මෙතැන්හිදී හෝ එය ලියා ලිහා  තැබීම නොවටනේයැයි සිත පවසයි. 

'මම කැමතියි වැවක් වගේ ගැඹුරු හිත අස්සෙ ඔය ඔක්කොම හංගං ඉන්නවට . හැමදාම මට හිත හිත ඉන්න දෙයක් තියනවා. වෙලාවකට තරහ එනව තමයි.. ඒත් ඔය හංගං ඉන්න හැඟුම් කවදාවත් කියන්න එපා. ඒක හරි ලස්සනයි'
ප්‍රහේලිකාවේ වැඩි වැඩියෙන්ම යෙදෙන වැදගත්ම හරස් පදය තවදුරටත් සඟවා තැබීමට සිත බල කරන්නට මේ දෙබස සමත් වූ හෙයින් ,  මම ඉතින් නිහඬ වන්නෙමි. 

 නොවිසඳූනු ඉසවුවෙහි .. ඉතා[ම] සොඳුරු වර්ණ ඇතැයි යන්නත් නොකියාම ලිපිය නිමා කිරීම නොහොබී.