[174] අවසන් ලියුම ලියමි....

~"~

මා හැර ගිය නුඹට ..


නොසිතූ ඇසිල්ලක , සියල්ල වේගයෙන් වෙනස් වන ලකුණු පෙනුනි.නොහොඳ නෝක්කඩු බැල්ම දුර්වර්ණ සහ මලානික වෙමින් , පශ්චත්තාපය කලකිරීම මුසු හැඟීමෙන් හේ නෙත් පියා ගත්තේය. මට විරහව දැනෙන්නට විය. යලිත් අහිමිකම මා වටා පණ ගසන සෙයකි....


මීට ටික කලකට ඉහත මා නුඹ ගැන සිහින දු‍ටුයෙමි. මා නුඹට පෙම් කළ හෙයින්ම සිහින සැබෑ කරනු වස් මම සැලසුම් දියත් කළෙමි. ඒ, ආදරය සිතේ ගුලිවූ මුත් කියා ගන්නට සිතේ දිරි නැති වූ හෙයිනි. ඒ මා එතරම්ම නුඹට පෙම් කළ බැවිනි.


නිසි කල එලැඹි කල්හි මා සිත්හි දළු ලෑ ප්‍රේමය නුඹට ප්‍රකාශ කෙළෙමි. මගේ ගැහැනුබව සහ සම්ප්‍රදාය පාවා දී මා එසේ කලේ කෙසේදැයි මට අදද පුදුම සිතේ. පුදුමයෙකි... නුඹ මා සතු විය!!!


මම නුඹේත් , නුඹ මගේත් වූයේ නොසිතූ වේගයෙනි...නුඹ මා අසලම ගැවසුනු මා හුස්ම පොද විය! මම මගේ හැඟීම් නුඹ වෙත මුදා හළෙමි. නුඹ ඔස්සේ නුඹේ නෙත් තුලින් ලෝකය බැලීමි.


කාලය ගත වූයේ නුඹ හා මා තව තවත් සමීප කරමිනි. මම නුඹටද , නුඹ මටද නැතිව බැරිවූ සෙයකි .  හුස්මක් සේ මා පසුපස ආ නුඹ කෙසේ හැර යම්ද?


සියල්ල ඇතිව , පැවත , නැතිව යන වග පැවසූ දහම සනාථ කරමින් නොහොඳ නෝක්කාඩු අප අතර ඇති වූ හේතුව මාද නොදනිමි. එහෙත් නිතර නිතර අපි විරසක වීමු. ඔබ සමග මා යහලු වන්නට ආ හැම විටක මා නොදු‍ටු සේ හුන්නෙහිය. මා ඉවත බලද්දී මොහොතක්  මට අනුකම්පා කොට නුඹෙහි සමාගමයට ඉඩ දුන්නෙහිය.  මම එය අප'තර වූ උතුම් බැඳියාවේ නාමයෙන් සිහිපත් කරමි.


මගේ මනසද ජීවිතයද නුඹ නිසා අවුල් වන්නට වූයේ නොසිතූ ලෙසිනි. වෙනදා මෙන් නුඹ මා හා යන යන තැන මා සමග නො ආයේ මේ බැඳුම ලිහී ගිය බව තව තවත් තහවුරු කරමිනි. නුඹ හිතුවක්කාර විය.මෙතරම් මා ඇසුර සෙවූ නුඹ මා සමාගමය අප්‍රිය කොට නිරුත්තරව හුන් අයුරු මම ශෝකයෙන් බලා සිටියෙමි.


විටෙක නුඹ අසනීපයෙන් යැයි අනුමාන කළ මම වෙදැදුරන් සෙවීමි. නුඹ ආතුරව ඇති සෙයකි. මා හැර යනු උදෙසා, පා එලිපත තබා සිටින නුඹ හට මා කෙසේ සමු දෙන්නද ? ආතුරව සිටින නුඹ කොහේ යන්නද?


මේ සසර බැඳුම බි‍ඳෙන්නට උපන්නක් නොවන වග අදටත් මම තරයේ අදහන්නෙමි. මට නුඹෙන් වෙන් විය නොහැක . නුඹ නැති සඳ මට ලොවක් නැත. මා නුඹේ නෙතින් ලොව දු‍ටුයෙමි.


සයිබර් අවකාශයට නුඹ රහසක් නොවීය. ඒත් කිසිවෙකු මා මිස නුඹව මායිම් නොකල හෙයින් ඇතැම් විට නුඹේ සිත රිදෙන්නට ඇත. එයින්ම නුඹ ආතුර වූවාදැයි මම නොදනිමි.


කෙසේ වෙතුදු මට නුඹ ඉවත ලිය නොහේ. නුඹ එතරම්ම වටනේය. නුඹ බේත් පැන් පොවා මම නිසි සුවය කැඳවා දෙන්නෙමි. ඉනික්බිති නුඹ මා හා ‍රැ‍ඳෙන්නට ගිවිසුමක් නැත. නුඹ රිසි දෙයක් නුඹට කළ හෑක...


සයිබර් අවකාශය වෙතින් මා නුඹ වසන් කොට තබා ගත් බව සැබවි. ඒත් තවදුරටත් වසංගන්නට නොකැමැතිව නුඹ කවුදැයි ලෝකයට පවසන අද වන විට නුඹ තවමත් ආතුරය . අප දැන් දෙතැනකය. මා යනෙනා සෑම තැනකම හුස්මක් සේ ‍රැ‍ඳෙමින් මට ලොව දකින්නට මග සැපයූ නුඹට ලියා තබන සටහනකි.


( හංගන්නට දෙයක් තවත් නොමැති තැන නුඹේ සත්‍ය ඡායාරූපයක් මෙසේ  අමුණමි.)